Για δύο μόνο εβδομάδες ξανά στο θέατρο Αυλαία

 

Youtube Trailer

www.youtube.com/watch?v=58raOltNiXQ 

 

Πληροφορίες

Θέατρο Αυλαία

Πλατεία Χ.Α.Ν.Θ.

(πλευρά Τσιμισκή)

 

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

Από 18 Σεπτεμβρίου 2013

 

ΗΜΕΡΕΣ & ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

Τετάρτη έως Κυριακή 21.00

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

Κανονικό: 18 €

Φοιτητικό, ανέργων: 15 €

ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΤΑΜΕΙΟΥ

2310237700

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ – ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ

2310237700

2310237703

info@avlaiatheatre.gr

www.avlaiatheatre.gr

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

90 λεπτά

Το καυστικά σατιρικό σπονδυλωτό έργο του ιταλού νομπελίστα Ντάριο Φο, Mistero Buffo επανέρχεται στο Θέατρο Αυλαία για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων από τις 18 Σεπτεμβρίου, μετά την μεγάλη επιτυχία που σημείωσε κατά την παρουσίασή του την περασμένη άνοιξη στον ίδιο χώρο.

Πρόκειται για την πρώτη δουλειά της νεοσύστατης ομάδας Επτάρχεια του σκηνοθέτη Θωμά Μοσχόπουλου με τους μόνιμους συνεργάτες του, ηθοποιούς Αννα Καλαϊτζίδου, Αννα Μάσχα, Κώστα Μπερικόπουλο, Αργύρη Ξάφη, Θάνο Τοκάκη, Γιώργο Χρυσοστόμου σε συμπαραγωγή με τη Λυκόφως.

Η ομάδα Επτάρχεια παρουσιάζει το Mistero Buffo (1969) ακριβώς με τον τρόπο που επιθυμεί και ο ίδιος ο συγγραφέας του, χωρίς σκηνικά, κοστούμια, φωτισμούς. Ο Ντάριο Φο μεταγράφει τις εμβόλιμες κωμικές σκηνές των μεσαιωνικών λειτουργικών δραμάτων στα κείμενα που του χάρισαν το βραβείο Νόμπελ,  όπου το θείο και το ανθρώπινο δράμα ξαναδιαβάζονται με τραγικωμικό τρόπο και με έντονο κοινωνικοπολιτικό σχόλιο και καυστική αντιεξουσιαστική σάτιρα. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι το συγκεκριμένο έργο έχει μεταφραστεί σε 30 διαφορετικές γλώσσες και έχει παρουσιαστεί σε όλον τον κόσμο με μεγάλη επιτυχία. Κάθε παράσταση θα περιλαμβάνει διαφορετικές σκηνές, καθώς ο αριθμός των σκηνών είναι τόσο μεγάλος που δεν μπορούν να παρουσιαστούν σε μία μόνο παράσταση.

Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος

Παίζουν οι ηθοποιοί: Αννα Καλαϊτζίδου, Αννα Μάσχα, Κώστας Μπερικόπουλος, Αργύρης Ξάφης, Θάνος Τοκάκης, Γιώργος Χρυσοστόμου

Συμπαραγωγή της ομάδας Επτάρχεια με τη Λυκόφως του Γιώργου Λυκιαρδόπουλου

 

Από το θρησκευτικό δράμα στο MisteroBuffo του Ντάριο Φο

Στα τέλη της δεκαετίας του 60 ο Ντάριο Φο, γνωστός κωμικός ηθοποιός και συγγραφέας στην Ιταλία αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη, παρουσίασε στο ευρύ κοινό της χώρας του ένα δείγμα θεατρικής δουλειάς που κατάφερνε να συνδυάσει με έναν μοναδικό τρόπο τη θεατρική παράδοση με το σύγχρονο κοινωνικοπολιτικό σχόλιο, το ριζοσπαστικό πνεύμα της εποχής του με τις ρίζες του θεάτρου. Τα κείμενα του εγχειρήματος αυτού που είχε τον τίτλο Mistero Buffo του χάρισαν αρκετά χρόνια αργότερα το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας.

Τι είναι λοιπόν το MisteroBuffo; Ο τίτλος στα ιταλικά σημαίνει «Κωμικό Μυστήριο» και λέγοντας μυστήριο εννοείται το ιερό δρώμενο, το θρησκευτικό ιερό δράμα του καθολικού κυρίως μεσαίωνα. Ο Φο συνέλεξε μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες και χαρακτηριστικές κωμικές σκηνές που αποτελούσαν αναπόσπαστο μέρος των εν λόγω ιερών δραμάτων και τις ξανάγραψε μετουσιώνοντας τις μπουφόνικες αυτές στιγμές σε αριστουργήματα προφορικού λόγου και σατιρικής ποίησης που εκμηδενίζουν χρονικές και ιδεολογικές αποστάσεις.

Τα «Μυστήρια» του μεσαίωνα παρουσίαζαν σκηνές από τα Πάθη ή σκηνές από μαρτύρια Αγίων ή και σκηνές από την Παλαιά Διαθήκη, άλλοτε μπροστά σε καθεδρικούς, άλλοτε σε παραπήγματα που στήνονταν σε κυκλική ή ημικυκλική διάταξη τις ημέρες των θρησκευτικών γιορτών και πανηγύρεων σε πλατείες μεγάλων μεσαιωνικών πόλεων ή τέλος με τη μορφή λιτανείας πάνω σε κάρα, όπου μια αλληλουχία σκηνών δημιουργούσε έναν αφηγηματικό κύκλο και ενδυνάμωνε την πίστη του λαϊκού κοινού, το οποίο ήταν κατά βάση αγράμματο και δεν μπορούσε να έχει άμεση πρόσβαση στις γραφές. Η θεατρική γλώσσα λοιπόν ψυχαγωγούσε και ταυτόχρονα δίδασκε.

Στη σειρά αυτών των σκηνών υπήρχαν και μερικές κωμικές παρεμβολές για να αποφορτίσουν τη δραματική ένταση που είχε προκληθεί και οι οποίες λειτουργούσαν αντιστικτικά προκαλώντας εν τέλει ακόμη μεγαλύτερη συγκίνηση. Τις κωμικές αυτές σκηνές τις αναλάμβαναν οι πολύ αγαπητοί στο λαϊκό κοινό γελωτοποιοί που ήταν κατά κάποιο τρόπο και οι μόνοι «επαγγελματίες» του όλου εγχειρήματος μια και τους υπόλοιπους ρόλους τους ενσάρκωναν είτε ερασιτέχνες από το ποίμνιο της εκκλησίας ή ακόμα και ιερείς ή μοναχοί. Αναπάντεχα κωμικές σκηνές ξεπηδούσαν λοιπόν στη διάρκεια της σεπτής αναπαράστασης στις οποίες οι κωμικοί ηθοποιοί ενσάρκωναν κοινούς θνητούς στους οποίους είτε το Θείο Δράμα τους αποκάλυπτε την Αλήθεια βγάζοντας από το σκοτάδι τους, είτε η παρουσία τους υπογράμμιζε την ατέλεια της ανθρώπινης φύσης συγκρίνοντας την με την αγιότητα του Ιησού ή των Αγίων. Το σίγουρο είναι πως έδιναν την ευκαιρία σε μια παρηγορητική αχτίδα πνευματώδους φωτός να διαπεράσει τα δογματικά νέφη του μεσαιωνικού σκοταδισμού. Οι γελωτοποιοί με όπλο την υποτιθέμενη τρέλα τους και την παιδικότητα τους επιβεβαίωναν τη γνωστή παροιμία «από παιδί και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια» στηλιτεύοντας τα κακώς κείμενα της σκληρής ζωής της εποχής τους. Φυσικά συχνά διώχτηκαν για την τόλμη τους αλλά κανείς δεν κατάφερε να τους εξαφανίσει και η παράδοσή τους συνεχίστηκε και μεταλλάχθηκε πάμπολλες φορές έως τον Ντάριο Φο που συχνά χαρακτηρίστηκε ως «σύγχρονος γελωτοποιός».

Το φαινόμενο της πνευματώδους πνευματικότητας των μεσαιωνικών σατιρικών/ ιερών σκηνών έπρεπε να περιμένει την ιδιοφυή γραφή του Ιταλού Νομπελίστα για να ξαναδεί το φως στις θεατρικές σκηνές του Δυτικού και όχι μόνο κόσμου. Οι ήρωες των σκηνών του Φο είναι οι απλοί άνθρωποι που ζουν πλάι στο θαύμα, είναι οι θεατές του Θείου Δράματος και παραμένουν ταλαίπωρα πλάσματα που αγωνίζονται να κατανοήσουν τα όρια της ανθρώπινης τραγικωμικής υπόστασής τους η οποία συγκρινόμενη με την ιδανική εκείνη φύση του Θεανθρώπου καταδεικνύεται σπαρακτικά ευάλωτη έτσι που τελικά δεν ξέρεις αν τα δάκρυα που σου προκαλούν αυτά τα «ανθρωπάκια» είναι δάκρυα γέλιου ή  συγκίνησης που προκαλείται καθώς αναγνωρίζεις οικείες αδυναμίες. Βλέπουμε έτσι τα πλήθη να συρρέουν για να παρακολουθήσουν την ανάσταση του Λαζάρου ενώ μικροπωλητές εκμεταλλεύονται την κοσμοσυρροή για να πουλήσουν το εμπόρευμα τους, ζητιάνους να τρέμουν μην περάσει από δίπλα τους η πομπή της Σταύρωσης γιατί έτσι και ο Ιησούς τους λυτρώσει θαυματουργά από τις αναπηρίες τους θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την καθ’ όλα βολική ζητιανιά και να εργαστούν, το πώς αφηγείται ένας μεθύστακας καλεσμένος στον Εν Κανά Γάμο το θαύμα ή πως ένας τρελός-ανθρωπάκι που παίζει χαρτιά σε ένα δωμάτιο που γειτνιάζει με εκείνο στο οποίο λαμβάνει χώρα ο Μυστικός Δείπνος προσπαθεί να γλιτώσει από τον Θάνατο, για να καταλάβει αργότερα ότι ο Θάνατος δεν έχει έρθει για να πάρει αυτόν αλλά τον Ιησού. Η αλληγορία και η ποίηση μπλέκονται με τρόπο ανάλαφρο και στοχαστικό, κωμικό και ευσεβή ταυτοχρόνως. Ο στόχος όμως των σκηνών εκτός από το να καταδείξει την ανθρώπινη αδυναμία είναι να στηλιτεύσει την κατάχρηση εξουσίας, τον δογματισμό, τον παραλογισμό και τη βία που σταυρώνει μαζί Θεάνθρωπο και ανθρώπους. Η απλότητα σε όλο της το μεγαλείο σε απόλυτη αντίθεση με τη ματαιοδοξία, την απληστία και την αρχομανία. Οι φωτισμένοι είτε της καθολικής εκκλησίας, είτε του λαού και των γελωτοποιών, αναγνώριζαν φαίνεται την αναγκαιότητα της σάτιρας ως αρωγό πνευματικής κάθαρσης. Στις ανατρεπτικές δεκαετίες του ‘60 και του ‘70 ο Ντάριο Φο έκανε τη σάτιρά του όπλο πολιτικής συνειδητοποίησης μέσω της θεατρικής πράξης και της ποίησης. Η λαϊκότητα του θεάματος που ευαγγελίζεται μακράν απέχει από το λαϊκισμό που συχνά συγχέεται με τη σάτιρα.

Ένα χαρακτηριστικό συμβάν: Στα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα η Ιταλική Κρατική τηλεόραση αποφάσισε να μαγνητοσκοπήσει το Mistero Buffo ερμηνευμένο από τον ίδιο τον Φο. Η Παπική εκκλησία αντέδρασε έντονα και ζήτησε να απαγορευτεί η προβολή. Ο Φο ζήτησε να μην καταδικάσουν το έργο του πριν το δουν. Έτσι ζήτησε από μια επιτροπή καρδιναλίων να παρακολουθήσει τις μαγνητοσκοπημένες σκηνές. Οι καρδινάλιοι δεν κατάφεραν να συγκρατήσουν τα γέλια τους και η προβολή των επεισοδίων έγινε κανονικά.

 

Ο Ντάριο Φο παρουσιάζει στην Ιταλία (αλλά και ανά τον κόσμο) ο ίδιος ακόμη και σήμερα το έργο του αυτό με τον ιδιότυπο γεμάτο αυτοσχεδιασμούς τρόπο του. Οι σκηνές που έχει γράψει είναι πάνω από όσες μπορούν να συμπεριληφθούν  σε μια θεατρική βραδιά. Συνοδεύονται πάντα από έναν πρόλογο όπου ο θεατής εισάγεται στην υπόθεση και σε κάποια ιστορικά χαρακτηριστικά και πληροφορίες σημαντικές για την παρακολούθηση των σκηνών και τις πιο πολλές φορές ένας ηθοποιός παίζει όλους τους ρόλους που εμφανίζονται σε κάθε σκηνή. Δεν υπάρχουν σκηνικά, κοστούμια, φωτισμοί παρά μόνο η τέχνη του ηθοποιού στον ταπεινό θρίαμβό της.

 

Το έργο έχει παρουσιαστεί σε όλον τον κόσμο με μεγάλη επιτυχία. Στη δική μας παράσταση οι σκηνές που θα παρουσιάζονται δεν θα είναι οι ίδιες κάθε βράδυ καθιστώντας την κάθε βραδιά μοναδική. Ο τρόπος παρουσίασης τους περιλαμβάνει και τους δύο τρόπους δηλαδή άλλοτε οι πολλαπλοί ρόλοι της κάθε σκηνής παίζονται από έναν ηθοποιό σε ένα είδος ρεσιτάλ υποκριτικής τέχνης, ενώ άλλες έχουν τον κλασσικότερο τρόπο παρουσίασης όπου περισσότεροι ηθοποιοί ενσαρκώνουν τους ρόλους.

 

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Ντάριο Φο

Ο Ντάριο Φο γεννήθηκε το 1926 στο Σαν Τζιάνκο, κοντά στο Βαρέζε της Ιταλίας. Είναι θεατρικός συγγραφέας –έχει γράψει πάνω από 70 έργα, σκηνοθέτης, ηθοποιός και σκηνογράφος.

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η οικογένεια του και εκείνος πήραν μέρος στον αντιφασιστικό αγώνα. Μετά τον πόλεμο συνέχισε σπουδές στην αρχιτεκτονική, την οποία όμως εγκατέλειψε για να ασχοληθεί με το θέατρο. Το 1951 γνώρισε τη Φράνκα Ράμε, μετέπειτα σύζυγό του. Τον ίδιο χρόνο άρχισε να παρουσιάζει τη ραδιοφωνική εκπομπή «Κοκορίκο» στο ραδιόφωνο της RAI. Σύντομα η εκπομπή του λογοκρίνεται και σταματάει. Ο Φο συνεχίζει, όμως, να γράφει σατιρικά έργα, αν και απαγορεύονται από κυβέρνηση και εκκλησία. Η λογοκρισία που του ασκείται δεν επηρεάζει τα έργα του που έχουν ήδη αποκτήσει την αγάπη του κοινού. Η φυλακή, το ξύλο, οι απειλές για δολοφονία δεν μπορούν να λυγίσουν την επιθυμία του να καταδείξει όλα τα κακώς κείμενα της σύγχρονης του κοινωνίας.

Από το 1955 δουλεύει μαζί με τη σύζυγό του σε κινηματογραφικές παραγωγές στη Ρώμη κυρίως ως σεναριογράφος, αλλά και ως ηθοποιός, με διάσημους ιταλούς σκηνοθέτες της εποχής (Ντίνο ντε Λαουρέντις, Κάρλο Λιτσάνι κ.α.)

Το 1959 ιδρύουν τη θεατρική ομάδα Ντάριο Φο–Φράνκα Ράμε στο Μιλάνο. Το 1960 γίνονται γνωστοί σε όλη την Ιταλία με την παράσταση Οι Αρχάγγελοι δεν Παίζουν Φλίπερ στο Οντεόν του Μιλάνο και αρχίζει μια φρενήρης πορεία προς την απόλυτη επιτυχία με τα έργα του να παρουσιάζονται σταδιακά σε όλη την Ευρώπη.

Το 1962 γράφει και σκηνοθετεί την εκπομπή «Καντσονίσιμα» στο RAI. Το πρόγραμμα γίνεται σύντομα πολύ δυμοφιλές, αλλά λογοκρίνεται από το RAI. Απαγορεύεται, μάλιστα, η εμφάνισή του στο RAI για τα επόμενα 15 χρόνια. Η ομάδα συνεχίζει να παίζει κανονικά στο Οντεόν. Ακολουθούν τα έργα Χριστόφορος Κολόμβος (1962) και La Signora e da buttare (1967) που προκαλούν πολιτικά σκάνδαλα σε διάφορα μέρη του πλανήτη.

Το 1968 ο Φο και η Ράμε ιδρύουν τη θεατρική κολλεκτίβα Νέα Σκηνή (Associazione Nuova Scena). Το 1969 ο Φο παρουσιάζει για πρώτη φορά το MisteroBuffo, που επηρέασε πολλούς νέους συγγραφείς και ηθοποιούς. Το 1970 το ζευγάρι δημιουργεί την τρίτη του θεατρική ομάδα, Collettivo Teatrale La Comune.

Ο Φο συνεχίζει τη συγγραφή έργων που αφορούν στα σύγχρονα προβλήματα: Ο Τυχαίος Θάνατος ενός Αναρχικού (1970), Φενταγίν (1971) Λαϊκός Πόλεμος στη Χιλή (1973), Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω! (1974), Fanfani rapito (1975). Το 1973 η ομάδα μετακομίζει στο Σινεμά Ροσίνι στο Μιλάνο. Το 1975 ο Ντάριο Φο είναι υποψήφιος για πρώτη φορά για βραβείο Νόμπελ. Το 1976 ο Φο κάνει καινούριο πρόγραμμα στο RAI με τίτλο το Θέατρο του Ντάριο. Το 1977 παρουσιάζεται στην τηλεόραση η δεύτερη έκδοση του Mistero Buffo και την επόμενη χρονιά η τρίτη. Από το 1971 ως το 1985, η θεατρική ομάδα δώρισε μέρος των εισπράξεών της για την υποστήριξη απεργιών του ιταλικών συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Το 1981 το America Repertory Theater προσκαλεί τον Ντάριο Φο στο Φεστιβάλ Ιταλικού Θεάτρου στη Νέα Υόρκη, αλλά το υπουργείο εξωτερικών των ΗΠΑ αρνείται αρχικά να του παραχωρήσει βίζα, κάτι τελικά που θα κάνει το 1984, και μόνο για 6 μέρες μετά από διαμαρτυρίες Αμερικανών συγγραφέων. Δε σταματά ποτέ να μάχεται και να στηλιτε.﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ρε στηλιτεito (1975).

ύει με ό,τι δε θεωρεί σωστό: το 1983 γράφει το έργο The Open Couple για την ισότητα των γυναικών, το 1989 το Γράμμα απ’ την Κίνα για τη σφαγή στην πλατεία Τιενανμέν, το 1990 το Zitti! Stiamo Precipitanto για το AIDS.

Είναι ο πρώτος Ιταλός που σκηνοθέτησε στην Comedie Francaise.

Τα έργα του χαρακτηρίζονται από την καυστική σάτιρα και τον αντικομφορμισμό απέναντι στη σύγχρονη ηθική και πολιτική κατάπτωση. Δε διστάζει να μιλήσει ανοιχτά για πολιτικές δολοφονίες, το οργανωμένο έγκλημα, την πολιτική διαφθορά, το Μεσανατολικό. Το 1997 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί και παιχτεί σε θέατρα ανά τον κόσμο.

Έγραψαν για το έργο

“…Συγκλονιστικη ερμηνεία των ηθοποιών. Η ποιότητα της παράστασης δείχνει καθαρά τι μπορεί να κάνει ο ηθοποιός στη σκηνή με μοναδικό εργαλείο την τέχνη της υποκριτικής. Οι έξι ηθοποιοί ακροβατούν στο ποιητικό και παιγνιώδες κείμενο του Ντάριο Φο χωρίς να χάσουν μια κίνηση, μια λέξη…”

Εφημερίδα των συντακτών, Εφη Μαρίνου, 5/12/12

 

 

“…Παρακολουθώντας το έργο δε βαριέσαι λεπτό. Εχουμε ανάγκη να γελάσουμε αβίαστα, περιτριγυρισμένοι από θεατές που κάνουν ακριβώς το ίδιο…”

BHMAGAZINO, Αστερόπη Λαζαρίδου, 16/12/2012

“…Αστείο και συγκινητικό, φιλοσοφημένο και απλοϊκό, ένα μικρό “θαύμα” σε μια άδεια σκηνή…”

Αθηνόραμα, Ιλειάνα Δημάδη, 20/12/12

 

“…Η παράσταση είναι από μόνη της υπέροχη. Και που, χωρίς αμφιβολία, θυμίζει σε όλους πως ο σύγχρονος ηθοποιός πλάθεται και δημιουργείται εντός της ομάδας, της αδιάλειπτης ανταλλαγής συναδέλφων και καλλιτεχνικών συντρόφων.

Είναι η ομάδα που λάμπει στο «Θησείον» κάτω από την μπαγκέτα του Θωμά Μοσχόπουλου, μέσα από τα μέλη της, ακόμα και σε ένα έργο σαν το έργο του Φο. Πρέπει να βιαστείτε. Εντός ολίγου δεν θα βρίσκετε ούτε καρέκλα στο «Θησείον» …”

Εφημερίδα των συντακτών, Γρηγόρης Ιωαννίδης, 10/12/12

 

“…Θα περάσετε υπέροχα στο «Mistero Buffo» στο Θησείο. Θα γελάσετε με την καρδιά σας αλλά και θα θαυμάσετε το ταλέντο των εξαιρετικών ηθοποιών…”

Το Ποντίκι, Ιωάννα Μπλάτσου, 20/12/12

“…Aπόλυτη θεατρική μαγεία σε έναν κενό χώρο. ΤΑΛΕΝΤΟ αληθινό και ουσιαστικό,  που αρκεί για να καθηλώσει, συνεπάρει, σαγηνεύσει το κοινό.

Στο εξαιρετικού ενδιαφέροντος «Mistero Buffo» σου έρχονται στα μάτια δάκρια άλλοτε από τα ξεκαρδιστικά γέλια κι άλλοτε από τις δραματικές κορυφώσεις των σκηνών. Ο Μοσχόπουλος πετυχαίνει στο ανέβασμα του έργου αυτού μια απ’ τις πληρέστερες δουλειές του στο θέατρο-κέντημα συναρπαστικό η παράστασή του, φτιαγμένη με βελονιές περίτεχνες – ανάλογη λεπτοδουλειά έχει κάνει όμως και στη μετάφρασή του!-.

Ο ίδιος έχει καθοδηγήσει τους άξιους ηθοποιούς του σε υψηλού επιπέδου επιδόσεις. Ο ένας πιο καλός από τον άλλον-ο ένας πιο δεξιοτέχνης απ’τον άλλο!

Και όλοι μαζί ένα «ακριβό» σύνολο – απ’τα πιο «ακριβά» που’χω δει στα τριάντα χρόνια που παρακολουθώ θέατρο.

Τρέξτε…”

Onlytheater.gr, Βασίλης Μπουζιώτης

 

“…Παράσταση-πρόκληση από ένα σκηνοθέτη με ευαισθησία, έξυπνες ιδέες και χιούμορ.

Οι ηθοποιοί δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους σε μια παράσταση που σου φτιάχνει τη διάθεση και που αποθεώνει μέσα από την… ουσιαστική ελαφρότητά της, την ευγενική τέχνη του θεάτρου…”

Tospirto.net, Νίκος Πρίντεζης

 

“…Οι ερμηνείες όλων είχαν τεράστια δύναμη και πρόσεξαν τον κάθε ρόλο τους μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, σε κάνουν να χαίρεσαι πραγματικά γιατί έχεις μπροστά σου γήινους ανθρώπους που στα λεπτά όρια σκηνής και της θέσης σου προσφέρουν απόλυτη πληρότητα συναισθημάτων, με το μοναδικό ταλέντο τους και ο μαέστρος τους έχει απόλυτα συγχρονισμένους.

Τα Επτάρχεια επιβεβαιώνουν για άλλη μία φορά γιατί θα παραμείνουμε πιστοί στην κερκίδα τους…”

e-go.gr, Κική Παπαδοπούλου

“…Αν φορούσαμε καπέλο γελωτοποιού θα το βγάζαμε και θα κάναμε βαθιά υπόκλιση στην ομάδα Επτάρχεια και το Θωμά Μοσχόπουλου για την παράστασή τους.

ό,τι καπέλο και αν φοράτε θα το βγάλετε και θα υποκλιθείτε δίνοντας τα θερμότερα συγχαρητήριά σας σε μια από τις καλύτερες παραστάσεις της σεζόν (και της προηγούμενης και της προπροηγούμενης, ενδεχομένως).

Μια παράσταση που συνίσταται όχι μόνο σε εκείνους που το αγαπούν αλλά και σε όσους βαριούνται θανάσιμα το θέατρο για να καταλάβουν γιατί -εμείς που δηλώνουμε fans του- κάνουμε υπομονή και βλέπουμε τόσες παραστάσεις που, όχι, δε μας ικανοποιούν αναζητώντας αυτή τη μαγική στιγμή που θα μας αποζημιώσει για τον κόπο μας και η οποία δε συγκρίνεται με καμία άλλη. Ειδικά μια που, στη συγκεκριμένη περίπτωση, μιλάμε για κωμική παράσταση η οποία θα σας κάνει να αποκτήσετε τέλειους γραμμωμένους κοιλιακούς από το γέλιο (και ίσως σας χαλάσει το μακιγιάζ κορίτσια μια που θα κλάψετε γελώντας).

Όλα αυτά υπό την καθοδήγηση του Θωμά Μοσχόπουλου ο οποίος επέλεξε μια αφαιρετική σκηνοθεσία και πολύ καλώς έπραξε, κατά τη γνώμη μας…”

Mixtape.gr, Μυρόεσσα Μεταξά

 

“…Οι ερμηνείες. Βέβαια για να πετύχει το τολμηρό πείραμα χρειάζονταν άριστα αλλά και με προσωπικότητα όργανα _ Στραντιβάριους. Σολίστες! Ο Θωμάς Μοσχόπουλος τους έχει. Και οι έξι ηθοποιοί του είναι σολίστες. Που χρειάζονταν έναν καλό μαέστρο. Και τον είχαν. Η Άννα Καλαϊτζίδου, η Άννα Μάσχα, ο Κώστας Μπερικόπουλος _ ο πιο πειστικός μεθύστακας που έχω δει επί σκηνής και επί οθόνης μετά τον Ορέστη Μακρή _, ο Αργύρης Ξάφης, ο Θάνος Τοκάκης _ η Μεγάλη Έκπληξη, ένας ηθοποιός – ορχήστρα στην Ανάσταση του Λαζάρου όπου αντιμετωπίζει ολομόναχος όλους τους τύπους του σκετς με μια εντυπωσιακή δεξιοτεχνία _ και ο Γιώργος Χρυσοστόμου _ ηθοποιός με μέγεθος και εξαιρετική φωνή που έχει τιθασσεύσει την τάση του για υπερβολές και μπαλαφάρες, συγκλονιστικός Γελωτοποιός _ είναι και οι έξι υπέροχοι.

Το συμπέρασμα. Μια από τις καλύτερες παραστάσεις του χειμώνα. Θα διακινδύνευα να πω η καλύτερη. Απολαυστικά αστεία αλλά και συγκινητική. Αν τη χάσετε, το λάθος θα είναι όλο δικό σας.”

Το Τέταρτο Κουδούνι, Γιώργος Σαρηγιάννης

 

“…μια μεταδραματική περφόρμανς με ποιότητα, ρυθμό, φαντασία, επικοινωνιακή θερμοκρασία και καθαρή σκηνοθετική άποψη. Από τις καλύτερες δουλειές που είδα φέτος.”

Εφημερίδα Αγγελιοφόρος, Σάββας Πατσαλίδης

 

“…Ο Γιώργος Χρυσοστόμου στη «Γέννηση του γελωτοποιού» είχε εξαιρετικούς αφηγηματικούς τόνους, η Άννα Μάσχα εξανθρώπισε με αιφνιδιαστική αμεσότητα την Παναγία και τις φίλες της, η Άννα Καλαϊτζίδου ανέδειξε σχεδόν συμπαθή, δίπλα στην τραγική Μαρία, τη λαϊκή φιγούρα του φύλακα του σταυρωμένου Ιησού. Με τη σειρά του, ο Κώστας Μπερικόπουλος, κατέθεσε τη σπαρταριστή μαρτυρία ενός ενθουσιώδη πότη από τον Γάμο στην Κανά, ο Αργύρης Ξάφης ως Τρελός – κομπάρσος στον Μυστικό Δείπνο φλέρταρε κατεργάρικα με τον θάνατο και ο Θάνος Τοκάκης οπτικοποίησε, με μόνο μέσο τη στάση του σώματος και τη φωνή του, το συνωστιζόμενο πλήθος των θεατών εν αναμονή της Ανάστασης του Λαζάρου, αλλάζοντας με απίστευτη ταχύτητα ηχοχρώματα και προφορές – εδώ επιβεβαιώθηκε και η, εύστοχα προσαρμοσμένη στην ελληνική σκηνή, μετάφραση του  Μοσχόπουλου, που απέδωσε δημιουργικά το ξενόγλωσσο παιχνίδι των διαλέκτων.

 

Εν ολίγοις; Καθαρτήρια απλότητα, εύχυμη υποκριτική τέχνη, ατόφιο θέατρο.”

Egnatiapost.gr, Ζωή Βερβεροπούλου

 

“…Οι έξι ηθοποιοί, αδιάσπαστοι κρίκοι μιας ομάδας, με οδηγό το σώμα και τη φωνή τους, με έξοχους αφηγηματικούς τόνους και έντονη μπουφόνικη, παιχνιδιάρικη διάθεση, φέρνουν στη σκηνή δευτερεύοντες χαρακτήρες, πρόσωπα που ζουν στο περιβάλλον των πρωταγωνιστών του Θείου δράματος. Ο Θάνος Τοκάκης οπτικοποίησε με ένα σπαρταριστό, εντυπωσιακό κρεσέντο εναλλαγών φωνών και διαλέκτων το πλήθος που παρακολούθησε την ανάσταση του Λαζάρου, η Άννα Μάσχα απέδωσε εύστοχα το ανθρώπινο πρόσωπο της Παναγίας, ο Κώστας Μπερικόπουλος ήταν ένας αστείος, ιδιαίτερα πειστικός πότης από τον γάμο της Κανά, ο Γιώργος Χρυσοστόμου παρουσίασε παραστατικά την ιστορία της γέννησης του γελωτοποιού, η Άννα Καλαϊτζίδου έδωσε την περσόνα ενός σχεδόν συμπαθητικού φύλακα δίπλα στον σταυρό του Ιησού και ο Αργύρης Ξάφης απεικόνισε πειστικά τον χαρακτηριστικό —οικείο και από τα σαιξπηρικά έργα— μεσαιωνικό τρελό.

Η παραδοχή πως για τη θεατρική πράξη απαιτούνται ένα σανίδι, ένας ηθοποιός και ένας θεατής, βρίσκει απόλυτη εφαρμογή σε αυτή την παράσταση που σκορπά απλόχερα ευφορία και ατόφια συγκίνηση.”

Περιοδικό Εξώστης, Κορνήλιος Ρουσάκης

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙEΣ

Κική Παπαδοπούλου (www.explosivemech.gr)

 

Επικοινωνία

ArtMinds

Γιάννης Γκουντάρας & Δάφνη Μουστακλίδου

W:  www.artminds.gr

E: info@artminds.gr

T: 6972294695

Facebook: www.facebook.com/ArtMindsThess

  Δελτίο τύπου Mistero Buffo ξανά στο θέατρο Αυλαία (132,5 KiB, 162 hits)

  Φωτογραφία 1 MIstero Buffo (537,9 KiB, 451 hits)

  Φωτογραφία 2 MIstero Buffo (955,2 KiB, 504 hits)

  Φωτογραφία 3MIstero Buffo (324,8 KiB, 603 hits)

  Φωτογραφία 4 MIstero Buffo (342,1 KiB, 446 hits)

  Φωτογραφία 5 MIstero Buffo (253,0 KiB, 475 hits)

  Φωτογραφία 6 MIstero Buffo (365,6 KiB, 723 hits)

Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2013

 

Μια θεατρική σύνθεση τριών τραγικών και ενός σύγχρονου συγγραφέα

Με στόχο πάντα την ουσιαστική έρευνα, η ομάδα Χώρος προσεγγίζει το αρχαίο θέατρο μέσα από σπαράγματα των τριών τραγικών και κομμάτια από το «Σύσσημον» του Νίκου Παναγιωτόπουλου, στο πλαίσιο του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών. Επιστρέφει στις απαρχές πιστεύοντας ότι: «σήμερα όπου όλοι φωνάζουν ταυτόχρονα, και ό,τι μας απασχολεί κρατάει μόνο μια στιγμή, οφείλουμε να αναμετρηθούμε με μεγέθη που μας ξεπερνούν, να φορέσουμε τα πρόσωπα των ανθρώπων που πέρασαν και να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. Η “Άσκηση Επίδαυρος-Σύσσημον” είναι ένα συμφωνημένο σημάδι μεταξύ του θιάσου και των θεατών, μια απελπισμένη κίνηση να αποκτήσουν φωνή τα στόματα αυτών που δεν έχουνε στον ήλιο μοίρα».

Συντελεστές

Κείμενα: Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης, Νίκος Παναγιωτόπουλος (Σύσσημον ή Τα Κεφάλαια)
Σκηνοθεσία-Επεξεργασία κειμένου: Σίμος Κακάλας
Κοστούμια: Κέννυ ΜακΛέλαν
Μάσκες: Μάρθα Φωκά
Φωτισμοί: Περικλής Μαθιέλλης

Παίζουν: Έλενα Μαυρίδου, Δήμητρα Κούζα, Δήμητρα Λαρεντζάκη, Βασίλης Παπαγεωργίου, Βαγγέλης Κρανιώτης

Μουσικοί: Κωστής Κυριτσάκης, Γιάννης Παπαδόπουλος, Χρήστος Μπάρμπας

Πληροφορίες παράστασης

Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου

Ασκληπίειο Επιδαύρου,

Σάββατο 31 Αυγούστου στις 21:00

http://www.greekfestival.gr/gr/event395-etaireia-theatroy-xwros—simos-kakalas.htm

 

Πληροφορίες εισιτηρίων

Τιμές εισιτηρίων
Ζώνη Α: 15 €
Άνω διάζωμα: 10 €
Φοιτητικό, ανέργων, ΑΜΕΑ: 5 €

Έναρξη προπώλησης: 10 Αυγούστου

Τρόποι αγοράς εισιτηρίων
Online αγορά

Πρόκειται για αγορά εισιτηρίων μέσω πιστωτικής κάρτας και όχι για κράτηση.
Η online διάθεση των εισιτηρίων ολοκληρώνεται την ημέρα της παράστασης, στις 2 το μεσημέρι.
Μέσω της online αγοράς των εισιτηρίων, μπορείτε να διαλέξτε τη θέση σας στο θέατρο, ανάλογα με την τιμή και τη διαθεσιμότητα του εισιτηρίου που θα επιλέξετε.

Η παραλαβή των εισιτηρίων γίνεται:
* από τα Εκδοτήρια του Φεστιβάλ (Δευτέρα – Παρασκευή: 09:00-17:00, Σάββατο: 09:00-15:00)
* από τους χώρους των εκδηλώσεων (τα ταμεία ανοίγουν δύο ώρες πριν από την έναρξη της εκάστοτε παράστασης. Κατά την πρώτη ώρα διαθέτουν εισιτήρια για όλες τις παραστάσεις, ενώ τη δεύτερη εξυπηρετούν μόνο τους θεατές της παράστασης της ημέρας)
* με courier (χρέωση € 3,5 ανά αποστολή – Διαθέσιμο μόνο για Ελλάδα).

Αν θέλετε να αγοράσετε εισιτήρια online κάντε κλικ εδώ.

Τηλεφωνικά
Η τηλεφωνική προπώληση εισιτηρίων γίνεται με χρέωση πιστωτικής κάρτας.

Μέσω των υπαλλήλων του τηλεφωνικού Κέντρου: Η προπώληση των εισιτηρίων μέσω των υπαλλήλων του τηλεφωνικού Κέντρου ολοκληρώνεται την ημέρα της παράστασης, στις 2 το μεσημέρι.

Τηλεφωνικό κέντρο: 210 3272000
Καθημερινά (και Κυριακές) 09:00-21:00

Η παραλαβή των εισιτηρίων γίνεται:
* από τα Εκδοτήρια του Φεστιβάλ,
* από τους χώρους των εκδηλώσεων,
* με courier (χρέωση € 3,5 ανά αποστολή – Διαθέσιμο μόνο για Ελλάδα)

Εκδοτήρια
Κεντρικά:
Πανεπιστημίου 39 (εντός στοάς Πεσμαζόγλου)
Δευτέρα – Παρασκευή: 09:00-17:00, Σάββατο: 09:00-15:00

Ωδείο Ηρώδου Αττικού:
Πεζόδρομος Διονυσίου Αρεοπαγίτου, Μακρυγιάννη
Καθημερινά: 09:00-14:00 και 18:00-21:00

Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου:
Νομός Αργολίδας
Δευτέρα-Πέμπτη: 09:00-14:00 και 17:00-20:00, Παρασκευή-Σάββατο: 09:30-21:30

Λοιποί χώροι:
Εκδοτήρια εισιτηρίων λειτουργούν σε όλους τους χώρους των εκδηλώσεων και ανοίγουν δύο ώρες πριν από την ώρα έναρξης των παραστάσεων.

Βιβλιοπωλεία Παπασωτηρίου: Αθήνα, Γλυφάδα, Περιστέρι, Μαρούσι, Κηφισιά
Καταστήματα Public: Σύνταγμα, Μαρούσι, Γλυφάδα, Πειραιάς, Αγ. Δημήτριος (Athens Metro Mall)

  Δελτίο τύπου Άσκηση Επίδαυρος - Σύσσημον (33,5 KiB, 195 hits)

  Φωτογραφία Άσκηση Επίδαυρος - Σύσσημον (57,4 KiB, 517 hits)

Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2013

 

Η «Φωνή» είναι ένα μονόπρακτο για τρία πρόσωπα, σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη, που αναφέρεται στο «οικόσιτο ζεύγος» και ανεβαίνει στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.

Ο Γιώργος Βέλτσος, ορμώμενος από τα ιψενικά τρίγωνα, υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει σχέση των δύο φύλων, διότι το φύλο είναι ένα πρόβλημα για τον εαυτό του. Έχει κατά νου ένα μότο του Προυστ: «Η γυναίκα θα έχει τα Γόμορρα και ο άντρας θα έχει τα Σόδομα». Κι όμως συναντιούνται επί σκηνής, όπου η γυναίκα θέτει το ερώτημα του Φρόυντ: «Τι θέλει η γυναίκα;» – τη φωνή ή τη σιωπή;

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Ρούλα Πατεράκη

Σκηνικά: Γιάννης Σκουρλέτης

Κοστούμια: Άγγελος Μέντης

Φωτισμοί: Ζαφείρης Επαμεινώνδας

Μουσική επιμέλεια: Γιάννης Πειραλής, Βιργινία Ρηγάκη

Βοηθοί σκηνοθέτη: Τασία Σοφιανίδου, Γιώργος Δούλος

Ερμηνεύουν

Περικλής Μουστάκης

Αργύρης Πανταζάρας

Δήμητρα Χατούπη

Φωτογραφία: Αλκινόη Ζαχαρόγιωργα

Διεύθυνση παραγωγής: Γιάννης Γκουντάρας

Εκτέλεση παραγωγής: Αριστοτέλης Σομπότης

Ευχαριστούμε θερμά την Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης ”δήλος”, που φιλοξένησε τις πρόβες του έργου μας

 

Πληροφορίες της παράστασης

Χώρος: Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών-Ίδρυμα Ωνάση, Μικρή Σκηνή, Λεωφόρος Συγγρού 107-109, Αθήνα, +302109005800, http://www.sgt.gr/

Ημερομηνίες και ώρες παραστάσεων: 7 και 8 Ιουλίου στις 21:00

Τιμές εισιτηρίων:

Κανονικό: 15€

Φοιτητικό/65+: 10€

Ανέργων: 5€

ΑΜεΑ: 5€

Έναρξη προπώλησης: 17 Ιουνίου

  Δελτίο τύπου Η Φωνή (29,5 KiB, 155 hits)

  Φωτογραφία 1 Η Φωνή (143,7 KiB, 440 hits)

  Φωτογραφία 2 Η Φωνή (4,8 MiB, 295 hits)

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ «ΑΚΤΙΣ ΑΕΛΙΟΥ»

Καλλιτεχνική Διεύθυνση Εργαστηρίου: Νίκος Σακαλίδης

 

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ

ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

Βασισμένο στο ομότιτλο έργο του Alfred de Musset

 

Το Θεατρικό Εργαστήρι «Ακτίς Αελίου» παρουσιάζει την παράσταση με τίτλο «Δεν παίζουν με τον έρωτα» η οποία βασίζεται στο ομότιτλο έργο του Alfred de Musset, για δώδεκα  παραστάσεις, από την Παρασκευή 17 Μαΐου μέχρι την Δευτέρα 3 Ιουνίου, στο Θέατρο Τέχνης «Ακτίς Αελίου».

 

Παραστάσεις: Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή και Δευτέρα στις 9.15μ.μ.

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Η Καμίγι και ο Περντικάν, δυο νέα παιδιά της «υψηλής» κοινωνίας, επιστρέφουν στην πατρίδα δέκα χρόνια μετά την τελευταία τους συνάντηση. Μεγαλωμένοι και προστατευμένοι και οι δυο από  ένα  περιβάλλον διαφθοράς, οικονομικών συμφερόντων και καθωσπρεπισμού, ξεκινούν ένα ερωτικό παιχνίδι το οποίο θα τους αποκαλύψει σύντομα – και όχι ανώδυνα- το τίμημα που πληρώνει κανείς όταν κρύβεται  πίσω από τις πραγματικές του επιθυμίες.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Μετάφραση: Χριστίνα Παρίσση

Διδασκαλία-Σκηνοθετική Επιμέλεια: Θωμάς Βελισσάρης

Σκηνικά- κοστούμια: Μαρία Μυλωνά

Μουσική Επιμέλεια: Οι μαθητές του εργαστηρίου

Βοηθός σκηνοθέτη: Μαργαρίτα Κούτοβα

Παίζουν: Ευτυχία Καβαλίκα, Μαρίνα Καζόλη, Ελένη Σαμαντζή, Ιόλη Ραγκούση, Κωνσταντίνος Χατζηκυπραίος, Βαλεντίνος Πελάγος, Μαριλένη Κουζού,  Άννα Μαρία Ιακώβου.

 

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ: Παρασκευή 17 Μαΐου μέχρι την Δευτέρα 3 Ιουνίου

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:   Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή και Δευτέρα στις 9.15μ.μ

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑΣ

ΧΩΡΟΣ: Θέατρο Τέχνης “Ακτίς Αελίου”, Χριστοπούλου 12 (κάθετος στην Ιασωνίδου)

ΤΗΛ: 2310. 229249

FACEBOOK: https://www.facebook.com/aktis.aeliou

 

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΚΑΙΡΗ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ ΚΡΑΤΗΣΗ ΘΕΣΕΩΝ

 

 

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ «ΑΚΤΙΣ ΑΕΛΙΟΥ»

Καλλιτεχνική Διεύθυνση Εργαστηρίου: Νίκος Σακαλίδης

 

Το εργαστήρι λειτουργεί από το 2001 και απευθύνεται σε ενήλικες.

Διδάσκονται βασικά στοιχεία υποκριτικής, αυτοσχεδιασμού, κίνησης, μουσικής, τραγουδιού, αγωγής λόγου, φωνητικής και ορθοφωνίας. Ο κύκλος των μαθημάτων είναι τριετής και κάθε έτος έχει συγκεκριμένο πρόγραμμα και εκπαιδευτικούς στόχους. Τα μαθήματα ξεκινούν μέσα Οκτωβρίου, ολοκληρώνονται τον Απρίλιο κάθε έτους, γίνονται μία φορά την εβδομάδα και είναι πεντάωρα.

Διδάσκουν απόφοιτοι της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης του Κ.Θ.Β.Ε. και  του τμήματος Μουσικών Σπουδών του Α.Π.Θ.

Στα δέκα χρόνια της επιμορφωτικής του δραστηριότητας έχει παρουσιάσει τις εξής παραστάσεις:

1. 1.       «Πιασμένοι σε παγίδα» Βασισμένη σε τέσσερα μονόπρακτα του Tenessee Williams
2. 2.       «Τα πικρά δάκρυα της Πέτρας Φον Κάντ» του Ρ. Β. Φασμπίντερ
3. «Μια στιγμή πριν» του Σέρτζι Μπελμπέλ
4. «Η Δολοφονία του Μαρά» του Π. Βάις
5. «13 κείμενα για το Tίποτα» του Σ. Μπέκετ
6. «Όνειρο μέσα στο Όνειρο»  (Αυτοσχεδιασμοί)
7. «Επικίνδυνες Σχέσεις» του Λακλό – «Κουαρτέτο» του Χ. Μίλερ
8. «Ο Θρίαμβος της Εξαπάτησης» (αποσπάσματα κειμένων του Μαριβώ)
9. «Δεν Παίζουν με τον Έρωτα» (κείμενα των Τσέχωφ, Ουίλλιαμς, Λόρκα κ.ά)
10. «FreakShow» (βασισμένη στο παραμύθι «Ο ψαράς και το τελώνιο»)
11. «Ιστορίες Χαρακτήρων» (Αυτοσχεδιασμοί)
12. «Ο Μελαγχολικός Θάνατος του Στρειδάκη» του Tim Barton
13. «Ο Σχοινοβάτης» του Z. Ζενέ
14. «Η Τιμή της Ανταρσίας στη Μαύρη Αγορά» του Δ. Δημητριάδη
15. «Εννέα Εξομολογήσεις Διαταραγμένων Χαρακτήρων»
16. «Τρόμος και Αθλιότητα στο Γ΄ Ράιχ» του Μπ. Μπρεχτ
17. «Commediadell’ Arte» (κείμενα των Γκολντόνι, Μολιέρου, Μαριβώ)

 

 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ – ΕΓΓΡΑΦΕΣ:

Καθημερινά 1-3μ.μ στο Θέατρο Τέχνης ΑΚΤΙΣ ΑΕΛΙΟΥ

Χριστοπούλου 12 (κάθετος Ιασωνίδου)

τηλ: 2310 229249

Ε-Mail: aktisaeliou@gmail.com

URL: www.aktisaeliou.gr

  Δελτίο τύπου Δεν παίζουν με τον έρωτα (60,5 KiB, 199 hits)

Του Φεδερίκο Γκαρσία Λόρκα

 

 

Ο Πολιτιστικός Όμιλος Θεσσαλονίκης «Βουβό Χειροκρότημα» παρουσιάζει στις 20 – 21 & 27 – 28 Μαΐου 2013 στο θέατρο «Αυλαία» στις 21:00 την σύγχρονη τραγωδία του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα «Ματωμένος Γάμος».

Ένα έργο – με εξέχουσα θέση στο παγκόσμιο δραματολόγιο – γνωστό στη χώρα μας, με χαρακτήρες οικείους σε εμάς και ανθρώπους που ζουν κάτω από τον ίδιο μεσογειακό ήλιο.

Τα πάθη της ψυχής τους κυριαρχούν, ο έρωτας είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής και η τραγική μοίρα των προσώπων τους συγκινεί και συγκλονίζει.

Γενική είσοδος : 5 €

20 – 21 & 27 – 28 Μαΐου 2013 στο θέατρο «Αυλαία» στις 21:00

Τηλέφωνο κρατήσεων: 2310237700

ΔΙΑΝΟΜΗ

Γιος : Ανδρέας Κουτσόφτας

Μάνα : Σοφία Προσώτσανλη

Γειτόνισσα : Φιλιώ Κυριάκου

Πεθερά : Δήμητρα Κωνσταντινίδου

Γυναίκα : Μαγδαληνή Σκούπρα-Γιαννίκη

Λεονάρδο : Πέτρος Τερζής

Κοριτσάκι : Μαρίλια Παπανικολάου

Δούλα : Σοφία Θεοχάρους

Πατέρας : Ιωακείμ Πετρίδης

Νύφη : Δήμητρα Συγγελάκη

Ζητιάνα : Χρύσα Πάντου

Φεγγάρι : Μάριος Μιλτιάδου

Α΄Ξυλοκόπος : Γιώργος Μαρκουλής

Β΄Ξυλοκόπος : Δημήτρης Σβώλης

Α΄Παλικάρι : Άγγελος Κουρέπης

Β΄Παλικάρι : Σταύρος Νικολάου

Α΄Κορίτσι : Κατερίνα Καφετζίδου

Β΄Κορίτσι : Μάρσυ Συρεγγέλα

Γ΄Κορίτσι : Άρτεμις Χατζηεαυαγγέλου

Δ΄Κορίτσι : Κυπαρισσία Δαλακούρα

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Απόδοση : Νίκος Γκάτσος

Μουσική : Μάνος Χατζιδάκις

Σκηνοθεσία : Αγαμέμνων Ζαχαράτος – Ανδρέας Χρίστου

Σκηνογραφία-Φωτισμοί : Αγαμέμνων Ζαχαράτος

Κοστούμια : Νίνα Τοβμάσιαν

Κινησιολογία : Μάριος Μιλτιάδου

Επιμέλεια Video : Κωνσταντίνος Κεπόλας

Ψιμυθιολόγοι : Μαρία Κουτουκτσή – Αθανασία Μπουλιώνη – Ειρήνη Νικολάου – Αριφέ Ντεμίρ

Χτενίσματα : Βασίλης Γκέλης – Ασότ Μπαρσεγιάν

Σχεδιασμός αφίσας : Πάνος Καράλλης

Σχεδιασμός προγράμματος : Θάνος Τζιόκας

Κατασκευή σκηνικού : Κυριάκος Σιαλής – Χρήστος Τσολάκης

Ζωγραφική σκηνικού : Μάρσυ Συρεγγέλα

Δημόσιες σχέσεις : Άννα-Μαρία Κατωμονιάτη – Βούλα Ράτσικα

Στην παράσταση παίζουν ζωντανά οι Los Mujeros : Νάσος Πατσίκας (πιάνο), Κωνσταντίνος Κωστόπουλος (κιθάρα), Ηλέκτρα Μιχαήλ (βιολί), Σάκης Τσιάμης (τρομπέτα).

  Δελτίο τύπου Ματωμένος Γάμος (38,5 KiB, 196 hits)

  Φωτογραφία Ματωμένος Γάμος1 (48,6 KiB, 666 hits)

  Αφίσα Ματωμένος Γάμος (137,8 KiB, 1,067 hits)

ΑΠΟ ΤΕΤΑΡΤΗ 22 ΜΑΪΟΥ

ΚΑΙ ΓΙΑ ΛΙΓΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

Ξανά στο Θέατρο Αυλαία

 

 

Το έργο Οταν έκλαψε ο Νίτσε του Ίρβιν Γιάλομ που παρουσιάστηκε σε ευρωπαϊκή πρεμιέρα από τη ΛΥΚΟΦΩΣ πέρσι, μετά την μεγάλη επιτυχία που σημείωσε στο θέατρο Αυλαία τον περασμένο Σεπτέμβριο επιστρέφει κατ’ απαίτηση του κοινού για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων από 22 Μαΐου.

Το σπουδαίο βιβλίο του Γιάλομ μεταφέρεται στη σκηνή σε θεατρική διασκευή της θεατρολόγου και μεταφράστριας του Γιάλομ στην Ελλάδα, Ευαγγελίας Ανδριτσάνου, από δύο καταξιωμένους σκηνοθέτες–ηθοποιούς, τον Ακύλλα Καραζήση και τον Νίκο Χατζόπουλο, στους ρόλους του γιατρού Γιόζεφ Μπρόιερ και του φιλοσόφου Φρίντριχ Νίτσε αντίστοιχα. Μαζί τους ο Χάρης Φραγκούλης στο ρόλο του νεαρού Ζίγκμουντ Φρόιντ. Ρόλος που του χάρισε το βραβείο «Δημήτρης Χορν» για το 2013.

Δύο μεγάλες προσωπικότητες του 19ου αιώνα σε κρίση μέσης ηλικίας. Μια εμπνευσμένη διαδικασία διπλής ψυχοθεραπείας. Επί σκηνής ξετυλίγεται η ανθρώπινη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον θεραπευτή και στον θεραπευόμενο, δύο ανθρώπους που ο καθένας έχει τις δικές του ανάγκες και αδυναμίες. Ο Νίτσε θα κλάψει, αλλά και ο Μπρόιερ θα λυτρωθεί. Η διαδικασία της κατανόησης της ανθρώπινης ψυχής έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας αστυνομικής ιστορίας: αναζήτηση στοιχείων, απρόβλεπτες εξελίξεις, εμφάνιση σχεδόν ανυπέρβλητων εμποδίων, ακόμα και κίνδυνο θανάτου.

Τρεις άντρες ζωντανεύουν το έργο, πότε ως αφηγητές και πότε υποδυόμενοι ρόλους. Οι ποθητές γυναίκες, η εκρηκτική Λου Σαλομέ, η ευάλωτη Άννα Ο., η σταθερή κυρία Μπρόιερ παρουσιάζονται μέσα από τα μάτια και τη φωνή των ανδρών σε μια ιστορία όπου εκείνες έχουν τον πρωταρχικό ρόλο.

Δύο εκπληκτικές επιστολές που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα δείχνουν ότι η φανταστική συνάντηση που εμπνεύστηκε ο Ίρβιν Γιάλομ μεταξύ Νίτσε, Μπρόιερ και του νεαρού Φρόιντ θα μπορούσε να έχει συντελεστεί στην πραγματικότητα. Έχουμε την απίθανη περίπτωση όπου 130 χρόνια μετά τα γεγονότα και 20 χρόνια από τη συγγραφή του μυθιστορήματος, η πραγματικότητα έρχεται να επιβεβαιώσει τη μυθοπλασία του συγγραφέα.

Θεατρική διασκευή: Ευαγγελία Ανδριτσάνου

Σκηνοθεσία: Ακύλλας Καραζήσης, Νίκος Χατζόπουλος

Eπιμέλεια σκηνικού χώρου & κοστουμιών: Ελένη Μανωλοπούλου

Μουσική: Κορνήλιος Σελαμσής

Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος

Βοηθός σκηνοθέτη: Νικήτας Αναστόπουλος

Παίζουν: Ακύλλας Καραζήσης, Χάρης Φραγκούλης, Νίκος Χατζόπουλος

Παραγωγή: Γιώργος Λυκιαρδόπουλος-Λυκόφως

ΘΕΑΤΡΟ ΑΥΛΑΙΑ Πλατεία ΧΑΝΘ (πλευρά Τσιμισκή), τηλ. 2310 237700

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ 22 Μαΐου – 2 Ιουνίου 2013

ΗΜΕΡΕΣ & ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο 21.00, Κυριακή 20.00

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ Κανονικό: 18 € , Φοιτητικό: 15 € (Παρασκευή έως Κυριακή) Τετάρτη – Πέμπτη γενική είσοδος: 15€

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Άγρα σε νέα πολυτελή επετειακή έκδοση

Μέσα από μια σειρά μυστικές συμφωνίες, ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος Φρήντριχ Νίτσε και ο Αυστριακός γιατρός Γιόζεφ Μπρόιερ, ένας από τους πατέρες της ψυχανάλυσης, συναντιούνται στη Βιέννη του 19ου αιώνα, σε μια εμπνευσμένη διαδικασία διπλής ψυχοθεραπείας. Σ’ αυτή την περιπέτεια υπαρξιακής αναζήτησης δύο μοναδικών ανθρώπων εμπλέκονται ένας νεαρός ειδικευόμενος γιατρός ονόματι Ζίγκμουντ Φρόυντ, μια θυελλώδης γυναίκα-ίνδαλμα ποιητών και ψυχιάτρων, η Λου Σαλομέ, και μια σαγηνευτική ασθενής, η Άννα Ο., που στοιχειώνει την ψυχή του γιατρού της.
Ο διάσημος ψυχίατρος Irvin D. Yalom επινοεί στο μυθιστόρημα αυτό τη συνάντηση δύο ιστορικών προσώπων στη μητρόπολη των διανοητικών ζυμώσεων του 19ου αιώνα, τη Βιέννη, δίνοντας μια ερμηνευτική εκδοχή της γέννησης της ψυχοθεραπείας και της σχέσης της με την υπαρξιακή φιλοσοφία. Η ψυχοθεραπευτική περιπέτεια που ξετυλίγεται κόβει την ανάσα καθώς αποκαλύπτει βήμα βήμα την ιαματική δύναμη της αληθινής σχέσης.

Η θεατρική διασκευή της θεατρολόγου και μεταφράστριας του Γιάλομ στην Ελλάδα, Ευαγγελίας Ανδριτσάνου, επικεντρώνεται κυρίως στην ιδιαίτερη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον θεραπευτή και στον θεραπευόμενο, όπως την παρακολουθούμε να ταλαντεύεται σε τεντωμένο σκοινί σ’ αυτή την παράδοξη αμοιβαία ψυχοθεραπεία. Η ζωτική αξία της ανθρώπινης επαφής θριαμβεύει σ’ αυτό το έργο που ξετυλίγεται ανάμεσα σε τρεις πρωτοπόρους του πνεύματος, τον Φρίντριχ Νίτσε, τον γιατρό Γιόζεφ Μπρόιερ και τον νεαρό Ζίγκμουντ Φρόιντ.

 

Ιρβιν Γιάλομ

Ο IRVIN D. YALOM (1931-) είναι ομότιμος καθηγητής ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Στάνφορντ των ΗΠΑ. Μαθητής και συνεργάτης του Rollo May, θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους, εν ζωή, εκπροσώπους της υπαρξιακής σχολής στην ψυχιατρική και είναι συγγραφέας του εγκυρότερου και πληρέστερου εγχειριδίου υπαρξιακής ψυχοθεραπείας (Existential Psychotherapy). Στον επιστημονικό χώρο είναι ιδιαίτερα γνωστό το κλινικό και ερευνητικό έργο του στην ομαδική ψυχοθεραπεία.
Το πρώτο του βιβλίο, που το 2006 κυκλοφόρησε η νέα αναθεωρημένη και επαυξημένη του έκδοση, Θεωρία και πράξη της ομαδικής ψυχοθεραπείας (Άγρα, 2006), έχει μεταφραστεί σε δεκατέσσερις γλώσσες και αποτελεί βασικό διδακτικό εγχειρίδιο σε πολλές σχολές ψυχιατρικής και ψυχοθεραπείας. Ο Γιάλομ έχει γράψει πολλά ακόμη επιστημονικά βιβλία και άρθρα.
Το λογοτεχνικό του έργο αρχίζει όψιμα και περιλαμβάνει δύο συλλογές διηγημάτων (Ο δήμιος του έρωτα και Η μάνα και το νόημα της ζωής) και τρία μυθιστορήματα (Όταν έκλαψε ο Νίτσε, Στο ντιβάνι και Η θεραπεία του Σοπενάουερ), που έχουν γίνει μπεστ-σέλλερ σε πολλές χώρες. Όλα του τα λογοτεχνικά βιβλία αποτελούν ιστορίες ψυχοθεραπείας και ο ίδιος τα θεωρεί προέκταση του διδακτικού του έργου, το οποίο, όπως λέει, βρίθει ούτως ή άλλως ιστοριών και διηγήσεων.
Στις Εκδόσεις Άγρα κυκλοφορούν τα βιβλία του Όταν έκλαψε ο Νίτσε, Στο ντιβάνι, Ο δήμιος του έρωτα, Η μάνα και το νόημα της ζωής, Θρησκεία και ψυχιατρική, Το δώρο της ψυχοθεραπείας, Η θεραπεία του Σοπενάουερ, Θεωρία και πράξη της ομαδικής ψυχοθεραπείας, Στον κήπο του Επίκουρου – Αφήνοντας πίσω τον τρόμο του θανάτου, Θα φωνάξω την αστυνομία (που το συνέγραψε με τον Robert Berger), Κάθε μέρα λίγο πιο κοντά – Μία ψυχοθεραπεία ειπωμένη δύο φορές. Στα τέλη Νοεμβρίου 2011 εκδόθηκε από την Άγρα το τελευταίο του μυθιστόρημα Το πρόβλημα Σπινόζα, μια παγκόσμια πρώτη.

 

Φρίντριχ Νίτσε

Γεννήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 1844 στο Ραίκεν της Σαξονίας. Μεγάλωσε μαζί με τη μητέρα του και την αδελφή του. Μετά την αποφοίτησή του από το σχολείο και την αποπεράτωση των σπουδών του στη φιλολογία, ανέλαβε την έδρα της Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας, παραιτήθηκε όμως το 1879 για λόγους υγείας. Η επιδείνωση της υγείας του και οι διαπροσωπικές του συγκρούσεις, όπως με τη Λου Σαλομέ, είχαν αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχική του κατάσταση. Ο νευρικός κλονισμός του σε δρόμο του Τορίνο το 1889 αποκάλυψε στον στενό του περίγυρο τη βαριά διανοητική του πάθηση. Πέθανε στις 25 Αυγούστου 1900 στη Βαϊμάρη. Τα τελευταία έντεκα χρόνια της ζωής του, τη φροντίδα του είχαν αναλάβει εξ ολοκλήρου η μητέρα και η αδελφή του.

Γιόζεφ Μπρόιερ

Γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 1842 στη Βιέννη. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στην Ιατρική ασχολήθηκε κυριως με την επίδραση του νευρικού συστήματος πάνω στην αίσθηση της ισορροπίας και στη φυσιολογία της αναπνοής. Σε συνεργασία με τον Φρόιντ έφραψε τις Μελέτες για την υστερία. Πέθανε στις 20 Ιουνίου 1925 στη γενέτειρά του.

Ζίγκμουντ Φρόιντ

Είναι ο πατέρας και θεμελιωτής της ψυχανάλυσης.Γεννήθηκε στις 6 Μαΐου 1856 στο Φράιμπουργκ της Μοραβίας. Αρχικά επικεντρώθηκε κυρίως στη φυσιολογία και την παθολογία του εγκεφάλου, προτού στραφεί προς την ψυχανάλυση, την οποία άσκησε επί μακρά σειρά ετών στη Βιέννη. Το 1902 ανακυρήχθηκε καθηγητής στο πανεπιστήμιο της πόλης, ενώ το 1938 κατέφυγε στην Αγγλία λόγω της εβραϊκής του καταγωγής. Πέθανε στις 23 Σεπτεμβρίου 1939 στο Λονδίνο.

Επικοινωνία:

ArtMinds

Γιάννης Γκουντάρας & Δάφνη Μουστακλίδου

W:  www.artminds.gr

E: info@artminds.gr

T: 6972294695

Facebook: www.facebook.com/ArtMindsThess

 

  Δελτίο τύπου Όταν έκλαψε ο Νίτσε @ Θέατρο Αυλαία (204,0 KiB, 309 hits)

  Φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης 1 (3,9 MiB, 83 hits)

  Φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης Όταν έκλαψε ο Νίτσε 2 (3,7 MiB, 92 hits)

  Φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης Όταν έκλαψε ο Νίτσε 3 (4,5 MiB, 81 hits)

Τελευταία εβδομάδα παραστάσεων

 

Επιπλέον εμβόλιμες παραστάσεις

Σάββατο 18 Μαΐου στις 18:00 &

Κυριακή 19 Μαΐου στις 18:00

 

Youtube Trailer

www.youtube.com/watch?v=58raOltNiXQ 

 

Πληροφορίες

Θέατρο Αυλαία

Πλατεία Χ.Α.Ν.Θ.

(πλευρά Τσιμισκή)

 

 

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

Από 8 Μαΐου 2013

 

 

ΗΜΕΡΕΣ & ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

Τετάρτη έως Κυριακή 21.00

ΕΚΤΑΚΤΕΣ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ: Σάββατο 18 Μαΐου στις 18:00 και Κυριακή 19 Μαΐου στις 18:00

 

 

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

Κανονικό: 18 €

Φοιτητικό, ανέργων: 15 €

 

 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ – ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ

2310237700

2310237703

info@avlaiatheatre.gr

www.avlaiatheatre.gr

 

 

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

90 λεπτά

Το καυστικά σατιρικό σπονδυλωτό έργο του ιταλού νομπελίστα Ντάριο Φο, Mistero Buffo είναι η πρώτη δουλειά της νεοσύστατης ομάδας Επτάρχεια του σκηνοθέτη Θωμά Μοσχόπουλου με τους μόνιμους συνεργάτες του, ηθοποιούς Αννα Καλαϊτζίδου, Αννα Μάσχα, Κώστα Μπερικόπουλο, Αργύρη Ξάφη, Θάνο Τοκάκη, Γιώργο Χρυσοστόμου σε συμπαραγωγή με τη Λυκόφως. Μετά από μια σειρά επιτυχημένων παραστάσεων στο Θησείον, ένα θέατρο για τις τέχνες στην Αθήνα, η παράσταση έρχεται στη Θεσσαλονίκη στο Θέατρο Αυλαία από τις 8 Μαΐου και για λίγες παραστάσεις.

Η ομάδα Επτάρχεια παρουσιάζει το Mistero Buffo (1969) ακριβώς με τον τρόπο που επιθυμεί και ο ίδιος ο συγγραφέας του, χωρίς σκηνικά, κοστούμια, φωτισμούς. Ο Ντάριο Φο μεταγράφει τις εμβόλιμες κωμικές σκηνές των μεσαιωνικών λειτουργικών δραμάτων στα κείμενα που του χάρισαν το βραβείο Νόμπελ,  όπου το θείο και το ανθρώπινο δράμα ξαναδιαβάζονται με τραγικωμικό τρόπο και με έντονο κοινωνικοπολιτικό σχόλιο και καυστική αντιεξουσιαστική σάτιρα. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι το συγκεκριμένο έργο έχει μεταφραστεί σε 30 διαφορετικές γλώσσες και έχει παρουσιαστεί σε όλον τον κόσμο με μεγάλη επιτυχία. Κάθε παράσταση θα περιλαμβάνει διαφορετικές σκηνές, καθώς ο αριθμός των σκηνών είναι τόσο μεγάλος που δεν μπορούν να παρουσιαστούν σε μία μόνο παράσταση.

Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος

Παίζουν οι ηθοποιοί: Αννα Καλαϊτζίδου, Αννα Μάσχα, Κώστας Μπερικόπουλος, Αργύρης Ξάφης, Θάνος Τοκάκης, Γιώργος Χρυσοστόμου

Συμπαραγωγή της ομάδας Επτάρχεια με τη Λυκόφως του Γιώργου Λυκιαρδόπουλου

 

Από το θρησκευτικό δράμα στο MisteroBuffo του Ντάριο Φο

Στα τέλη της δεκαετίας του 60 ο Ντάριο Φο, γνωστός κωμικός ηθοποιός και συγγραφέας στην Ιταλία αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη, παρουσίασε στο ευρύ κοινό της χώρας του ένα δείγμα θεατρικής δουλειάς που κατάφερνε να συνδυάσει με έναν μοναδικό τρόπο τη θεατρική παράδοση με το σύγχρονο κοινωνικοπολιτικό σχόλιο, το ριζοσπαστικό πνεύμα της εποχής του με τις ρίζες του θεάτρου. Τα κείμενα του εγχειρήματος αυτού που είχε τον τίτλο Mistero Buffo του χάρισαν αρκετά χρόνια αργότερα το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας.

Τι είναι λοιπόν το MisteroBuffo; Ο τίτλος στα ιταλικά σημαίνει «Κωμικό Μυστήριο» και λέγοντας μυστήριο εννοείται το ιερό δρώμενο, το θρησκευτικό ιερό δράμα του καθολικού κυρίως μεσαίωνα. Ο Φο συνέλεξε μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες και χαρακτηριστικές κωμικές σκηνές που αποτελούσαν αναπόσπαστο μέρος των εν λόγω ιερών δραμάτων και τις ξανάγραψε μετουσιώνοντας τις μπουφόνικες αυτές στιγμές σε αριστουργήματα προφορικού λόγου και σατιρικής ποίησης που εκμηδενίζουν χρονικές και ιδεολογικές αποστάσεις.

Τα «Μυστήρια» του μεσαίωνα παρουσίαζαν σκηνές από τα Πάθη ή σκηνές από μαρτύρια Αγίων ή και σκηνές από την Παλαιά Διαθήκη, άλλοτε μπροστά σε καθεδρικούς, άλλοτε σε παραπήγματα που στήνονταν σε κυκλική ή ημικυκλική διάταξη τις ημέρες των θρησκευτικών γιορτών και πανηγύρεων σε πλατείες μεγάλων μεσαιωνικών πόλεων ή τέλος με τη μορφή λιτανείας πάνω σε κάρα, όπου μια αλληλουχία σκηνών δημιουργούσε έναν αφηγηματικό κύκλο και ενδυνάμωνε την πίστη του λαϊκού κοινού, το οποίο ήταν κατά βάση αγράμματο και δεν μπορούσε να έχει άμεση πρόσβαση στις γραφές. Η θεατρική γλώσσα λοιπόν ψυχαγωγούσε και ταυτόχρονα δίδασκε.

Στη σειρά αυτών των σκηνών υπήρχαν και μερικές κωμικές παρεμβολές για να αποφορτίσουν τη δραματική ένταση που είχε προκληθεί και οι οποίες λειτουργούσαν αντιστικτικά προκαλώντας εν τέλει ακόμη μεγαλύτερη συγκίνηση. Τις κωμικές αυτές σκηνές τις αναλάμβαναν οι πολύ αγαπητοί στο λαϊκό κοινό γελωτοποιοί που ήταν κατά κάποιο τρόπο και οι μόνοι «επαγγελματίες» του όλου εγχειρήματος μια και τους υπόλοιπους ρόλους τους ενσάρκωναν είτε ερασιτέχνες από το ποίμνιο της εκκλησίας ή ακόμα και ιερείς ή μοναχοί. Αναπάντεχα κωμικές σκηνές ξεπηδούσαν λοιπόν στη διάρκεια της σεπτής αναπαράστασης στις οποίες οι κωμικοί ηθοποιοί ενσάρκωναν κοινούς θνητούς στους οποίους είτε το Θείο Δράμα τους αποκάλυπτε την Αλήθεια βγάζοντας από το σκοτάδι τους, είτε η παρουσία τους υπογράμμιζε την ατέλεια της ανθρώπινης φύσης συγκρίνοντας την με την αγιότητα του Ιησού ή των Αγίων. Το σίγουρο είναι πως έδιναν την ευκαιρία σε μια παρηγορητική αχτίδα πνευματώδους φωτός να διαπεράσει τα δογματικά νέφη του μεσαιωνικού σκοταδισμού. Οι γελωτοποιοί με όπλο την υποτιθέμενη τρέλα τους και την παιδικότητα τους επιβεβαίωναν τη γνωστή παροιμία «από παιδί και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια» στηλιτεύοντας τα κακώς κείμενα της σκληρής ζωής της εποχής τους. Φυσικά συχνά διώχτηκαν για την τόλμη τους αλλά κανείς δεν κατάφερε να τους εξαφανίσει και η παράδοσή τους συνεχίστηκε και μεταλλάχθηκε πάμπολλες φορές έως τον Ντάριο Φο που συχνά χαρακτηρίστηκε ως «σύγχρονος γελωτοποιός».

Το φαινόμενο της πνευματώδους πνευματικότητας των μεσαιωνικών σατιρικών/ ιερών σκηνών έπρεπε να περιμένει την ιδιοφυή γραφή του Ιταλού Νομπελίστα για να ξαναδεί το φως στις θεατρικές σκηνές του Δυτικού και όχι μόνο κόσμου. Οι ήρωες των σκηνών του Φο είναι οι απλοί άνθρωποι που ζουν πλάι στο θαύμα, είναι οι θεατές του Θείου Δράματος και παραμένουν ταλαίπωρα πλάσματα που αγωνίζονται να κατανοήσουν τα όρια της ανθρώπινης τραγικωμικής υπόστασής τους η οποία συγκρινόμενη με την ιδανική εκείνη φύση του Θεανθρώπου καταδεικνύεται σπαρακτικά ευάλωτη έτσι που τελικά δεν ξέρεις αν τα δάκρυα που σου προκαλούν αυτά τα «ανθρωπάκια» είναι δάκρυα γέλιου ή  συγκίνησης που προκαλείται καθώς αναγνωρίζεις οικείες αδυναμίες. Βλέπουμε έτσι τα πλήθη να συρρέουν για να παρακολουθήσουν την ανάσταση του Λαζάρου ενώ μικροπωλητές εκμεταλλεύονται την κοσμοσυρροή για να πουλήσουν το εμπόρευμα τους, ζητιάνους να τρέμουν μην περάσει από δίπλα τους η πομπή της Σταύρωσης γιατί έτσι και ο Ιησούς τους λυτρώσει θαυματουργά από τις αναπηρίες τους θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την καθ’ όλα βολική ζητιανιά και να εργαστούν, το πώς αφηγείται ένας μεθύστακας καλεσμένος στον Εν Κανά Γάμο το θαύμα ή πως ένας τρελός-ανθρωπάκι που παίζει χαρτιά σε ένα δωμάτιο που γειτνιάζει με εκείνο στο οποίο λαμβάνει χώρα ο Μυστικός Δείπνος προσπαθεί να γλιτώσει από τον Θάνατο, για να καταλάβει αργότερα ότι ο Θάνατος δεν έχει έρθει για να πάρει αυτόν αλλά τον Ιησού. Η αλληγορία και η ποίηση μπλέκονται με τρόπο ανάλαφρο και στοχαστικό, κωμικό και ευσεβή ταυτοχρόνως. Ο στόχος όμως των σκηνών εκτός από το να καταδείξει την ανθρώπινη αδυναμία είναι να στηλιτεύσει την κατάχρηση εξουσίας, τον δογματισμό, τον παραλογισμό και τη βία που σταυρώνει μαζί Θεάνθρωπο και ανθρώπους. Η απλότητα σε όλο της το μεγαλείο σε απόλυτη αντίθεση με τη ματαιοδοξία, την απληστία και την αρχομανία. Οι φωτισμένοι είτε της καθολικής εκκλησίας, είτε του λαού και των γελωτοποιών, αναγνώριζαν φαίνεται την αναγκαιότητα της σάτιρας ως αρωγό πνευματικής κάθαρσης. Στις ανατρεπτικές δεκαετίες του ‘60 και του ‘70 ο Ντάριο Φο έκανε τη σάτιρά του όπλο πολιτικής συνειδητοποίησης μέσω της θεατρικής πράξης και της ποίησης. Η λαϊκότητα του θεάματος που ευαγγελίζεται μακράν απέχει από το λαϊκισμό που συχνά συγχέεται με τη σάτιρα.

Ένα χαρακτηριστικό συμβάν: Στα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα η Ιταλική Κρατική τηλεόραση αποφάσισε να μαγνητοσκοπήσει το Mistero Buffo ερμηνευμένο από τον ίδιο τον Φο. Η Παπική εκκλησία αντέδρασε έντονα και ζήτησε να απαγορευτεί η προβολή. Ο Φο ζήτησε να μην καταδικάσουν το έργο του πριν το δουν. Έτσι ζήτησε από μια επιτροπή καρδιναλίων να παρακολουθήσει τις μαγνητοσκοπημένες σκηνές. Οι καρδινάλιοι δεν κατάφεραν να συγκρατήσουν τα γέλια τους και η προβολή των επεισοδίων έγινε κανονικά.

 

Ο Ντάριο Φο παρουσιάζει στην Ιταλία (αλλά και ανά τον κόσμο) ο ίδιος ακόμη και σήμερα το έργο του αυτό με τον ιδιότυπο γεμάτο αυτοσχεδιασμούς τρόπο του. Οι σκηνές που έχει γράψει είναι πάνω από όσες μπορούν να συμπεριληφθούν  σε μια θεατρική βραδιά. Συνοδεύονται πάντα από έναν πρόλογο όπου ο θεατής εισάγεται στην υπόθεση και σε κάποια ιστορικά χαρακτηριστικά και πληροφορίες σημαντικές για την παρακολούθηση των σκηνών και τις πιο πολλές φορές ένας ηθοποιός παίζει όλους τους ρόλους που εμφανίζονται σε κάθε σκηνή. Δεν υπάρχουν σκηνικά, κοστούμια, φωτισμοί παρά μόνο η τέχνη του ηθοποιού στον ταπεινό θρίαμβό της.

 

Το έργο έχει παρουσιαστεί σε όλον τον κόσμο με μεγάλη επιτυχία. Στη δική μας παράσταση οι σκηνές που θα παρουσιάζονται δεν θα είναι οι ίδιες κάθε βράδυ καθιστώντας την κάθε βραδιά μοναδική. Ο τρόπος παρουσίασης τους περιλαμβάνει και τους δύο τρόπους δηλαδή άλλοτε οι πολλαπλοί ρόλοι της κάθε σκηνής παίζονται από έναν ηθοποιό σε ένα είδος ρεσιτάλ υποκριτικής τέχνης, ενώ άλλες έχουν τον κλασσικότερο τρόπο παρουσίασης όπου περισσότεροι ηθοποιοί ενσαρκώνουν τους ρόλους.

 

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Ντάριο Φο

Ο Ντάριο Φο γεννήθηκε το 1926 στο Σαν Τζιάνκο, κοντά στο Βαρέζε της Ιταλίας. Είναι θεατρικός συγγραφέας –έχει γράψει πάνω από 70 έργα, σκηνοθέτης, ηθοποιός και σκηνογράφος.

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η οικογένεια του και εκείνος πήραν μέρος στον αντιφασιστικό αγώνα. Μετά τον πόλεμο συνέχισε σπουδές στην αρχιτεκτονική, την οποία όμως εγκατέλειψε για να ασχοληθεί με το θέατρο. Το 1951 γνώρισε τη Φράνκα Ράμε, μετέπειτα σύζυγό του. Τον ίδιο χρόνο άρχισε να παρουσιάζει τη ραδιοφωνική εκπομπή «Κοκορίκο» στο ραδιόφωνο της RAI. Σύντομα η εκπομπή του λογοκρίνεται και σταματάει. Ο Φο συνεχίζει, όμως, να γράφει σατιρικά έργα, αν και απαγορεύονται από κυβέρνηση και εκκλησία. Η λογοκρισία που του ασκείται δεν επηρεάζει τα έργα του που έχουν ήδη αποκτήσει την αγάπη του κοινού. Η φυλακή, το ξύλο, οι απειλές για δολοφονία δεν μπορούν να λυγίσουν την επιθυμία του να καταδείξει όλα τα κακώς κείμενα της σύγχρονης του κοινωνίας.

Από το 1955 δουλεύει μαζί με τη σύζυγό του σε κινηματογραφικές παραγωγές στη Ρώμη κυρίως ως σεναριογράφος, αλλά και ως ηθοποιός, με διάσημους ιταλούς σκηνοθέτες της εποχής (Ντίνο ντε Λαουρέντις, Κάρλο Λιτσάνι κ.α.)

Το 1959 ιδρύουν τη θεατρική ομάδα Ντάριο Φο–Φράνκα Ράμε στο Μιλάνο. Το 1960 γίνονται γνωστοί σε όλη την Ιταλία με την παράσταση Οι Αρχάγγελοι δεν Παίζουν Φλίπερ στο Οντεόν του Μιλάνο και αρχίζει μια φρενήρης πορεία προς την απόλυτη επιτυχία με τα έργα του να παρουσιάζονται σταδιακά σε όλη την Ευρώπη.

Το 1962 γράφει και σκηνοθετεί την εκπομπή «Καντσονίσιμα» στο RAI. Το πρόγραμμα γίνεται σύντομα πολύ δυμοφιλές, αλλά λογοκρίνεται από το RAI. Απαγορεύεται, μάλιστα, η εμφάνισή του στο RAI για τα επόμενα 15 χρόνια. Η ομάδα συνεχίζει να παίζει κανονικά στο Οντεόν. Ακολουθούν τα έργα Χριστόφορος Κολόμβος (1962) και La Signora e da buttare (1967) που προκαλούν πολιτικά σκάνδαλα σε διάφορα μέρη του πλανήτη.

Το 1968 ο Φο και η Ράμε ιδρύουν τη θεατρική κολλεκτίβα Νέα Σκηνή (Associazione Nuova Scena). Το 1969 ο Φο παρουσιάζει για πρώτη φορά το MisteroBuffo, που επηρέασε πολλούς νέους συγγραφείς και ηθοποιούς. Το 1970 το ζευγάρι δημιουργεί την τρίτη του θεατρική ομάδα, Collettivo Teatrale La Comune.

Ο Φο συνεχίζει τη συγγραφή έργων που αφορούν στα σύγχρονα προβλήματα: Ο Τυχαίος Θάνατος ενός Αναρχικού (1970), Φενταγίν (1971) Λαϊκός Πόλεμος στη Χιλή (1973), Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω! (1974), Fanfani rapito (1975). Το 1973 η ομάδα μετακομίζει στο Σινεμά Ροσίνι στο Μιλάνο. Το 1975 ο Ντάριο Φο είναι υποψήφιος για πρώτη φορά για βραβείο Νόμπελ. Το 1976 ο Φο κάνει καινούριο πρόγραμμα στο RAI με τίτλο το Θέατρο του Ντάριο. Το 1977 παρουσιάζεται στην τηλεόραση η δεύτερη έκδοση του Mistero Buffo και την επόμενη χρονιά η τρίτη. Από το 1971 ως το 1985, η θεατρική ομάδα δώρισε μέρος των εισπράξεών της για την υποστήριξη απεργιών του ιταλικών συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Το 1981 το America Repertory Theater προσκαλεί τον Ντάριο Φο στο Φεστιβάλ Ιταλικού Θεάτρου στη Νέα Υόρκη, αλλά το υπουργείο εξωτερικών των ΗΠΑ αρνείται αρχικά να του παραχωρήσει βίζα, κάτι τελικά που θα κάνει το 1984, και μόνο για 6 μέρες μετά από διαμαρτυρίες Αμερικανών συγγραφέων. Δε σταματά ποτέ να μάχεται και να στηλιτε.﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ρε στηλιτεito (1975).

ύει με ό,τι δε θεωρεί σωστό: το 1983 γράφει το έργο The Open Couple για την ισότητα των γυναικών, το 1989 το Γράμμα απ’ την Κίνα για τη σφαγή στην πλατεία Τιενανμέν, το 1990 το Zitti! Stiamo Precipitanto για το AIDS.

Είναι ο πρώτος Ιταλός που σκηνοθέτησε στην Comedie Francaise.

Τα έργα του χαρακτηρίζονται από την καυστική σάτιρα και τον αντικομφορμισμό απέναντι στη σύγχρονη ηθική και πολιτική κατάπτωση. Δε διστάζει να μιλήσει ανοιχτά για πολιτικές δολοφονίες, το οργανωμένο έγκλημα, την πολιτική διαφθορά, το Μεσανατολικό. Το 1997 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί και παιχτεί σε θέατρα ανά τον κόσμο.

 

 

Έγραψαν για το έργο

“…Συγκλονιστικη ερμηνεία των ηθοποιών. Η ποιότητα της παράστασης δείχνει καθαρά τι μπορεί να κάνει ο ηθοποιός στη σκηνή με μοναδικό εργαλείο την τέχνη της υποκριτικής. Οι έξι ηθοποιοί ακροβατούν στο ποιητικό και παιγνιώδες κείμενο του Ντάριο Φο χωρίς να χάσουν μια κίνηση, μια λέξη…”

Εφημερίδα των συντακτών, Εφη Μαρίνου, 5/12/12

 

 

“…Παρακολουθώντας το έργο δε βαριέσαι λεπτό. Εχουμε ανάγκη να γελάσουμε αβίαστα, περιτριγυρισμένοι από θεατές που κάνουν ακριβώς το ίδιο…”

BHMAGAZINO, Αστερόπη Λαζαρίδου, 16/12/2012

“…Αστείο και συγκινητικό, φιλοσοφημένο και απλοϊκό, ένα μικρό “θαύμα” σε μια άδεια σκηνή…”

Αθηνόραμα, Ιλειάνα Δημάδη, 20/12/12

 

“…Η παράσταση είναι από μόνη της υπέροχη. Και που, χωρίς αμφιβολία, θυμίζει σε όλους πως ο σύγχρονος ηθοποιός πλάθεται και δημιουργείται εντός της ομάδας, της αδιάλειπτης ανταλλαγής συναδέλφων και καλλιτεχνικών συντρόφων.

Είναι η ομάδα που λάμπει στο «Θησείον» κάτω από την μπαγκέτα του Θωμά Μοσχόπουλου, μέσα από τα μέλη της, ακόμα και σε ένα έργο σαν το έργο του Φο. Πρέπει να βιαστείτε. Εντός ολίγου δεν θα βρίσκετε ούτε καρέκλα στο «Θησείον» …”

Εφημερίδα των συντακτών, Γρηγόρης Ιωαννίδης, 10/12/12

 

“…Θα περάσετε υπέροχα στο «Mistero Buffo» στο Θησείο. Θα γελάσετε με την καρδιά σας αλλά και θα θαυμάσετε το ταλέντο των εξαιρετικών ηθοποιών…”

Το Ποντίκι, Ιωάννα Μπλάτσου, 20/12/12

“…Aπόλυτη θεατρική μαγεία σε έναν κενό χώρο. ΤΑΛΕΝΤΟ αληθινό και ουσιαστικό,  που αρκεί για να καθηλώσει, συνεπάρει, σαγηνεύσει το κοινό.

Στο εξαιρετικού ενδιαφέροντος «Mistero Buffo» σου έρχονται στα μάτια δάκρια άλλοτε από τα ξεκαρδιστικά γέλια κι άλλοτε από τις δραματικές κορυφώσεις των σκηνών. Ο Μοσχόπουλος πετυχαίνει στο ανέβασμα του έργου αυτού μια απ’ τις πληρέστερες δουλειές του στο θέατρο-κέντημα συναρπαστικό η παράστασή του, φτιαγμένη με βελονιές περίτεχνες – ανάλογη λεπτοδουλειά έχει κάνει όμως και στη μετάφρασή του!-.

Ο ίδιος έχει καθοδηγήσει τους άξιους ηθοποιούς του σε υψηλού επιπέδου επιδόσεις. Ο ένας πιο καλός από τον άλλον-ο ένας πιο δεξιοτέχνης απ’τον άλλο!

Και όλοι μαζί ένα «ακριβό» σύνολο – απ’τα πιο «ακριβά» που’χω δει στα τριάντα χρόνια που παρακολουθώ θέατρο.

Τρέξτε…”

Onlytheater.gr, Βασίλης Μπουζιώτης

 

“…Παράσταση-πρόκληση από ένα σκηνοθέτη με ευαισθησία, έξυπνες ιδέες και χιούμορ.

 Οι ηθοποιοί δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους σε μια παράσταση που σου φτιάχνει τη διάθεση και που αποθεώνει μέσα από την… ουσιαστική ελαφρότητά της, την ευγενική τέχνη του θεάτρου…”

Tospirto.net, Νίκος Πρίντεζης

 

“…Οι ερμηνείες όλων είχαν τεράστια δύναμη και πρόσεξαν τον κάθε ρόλο τους μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, σε κάνουν να χαίρεσαι πραγματικά γιατί έχεις μπροστά σου γήινους ανθρώπους που στα λεπτά όρια σκηνής και της θέσης σου προσφέρουν απόλυτη πληρότητα συναισθημάτων, με το μοναδικό ταλέντο τους και ο μαέστρος τους έχει απόλυτα συγχρονισμένους.

Τα Επτάρχεια επιβεβαιώνουν για άλλη μία φορά γιατί θα παραμείνουμε πιστοί στην κερκίδα τους…”

e-go.gr, Κική Παπαδοπούλου

“…Αν φορούσαμε καπέλο γελωτοποιού θα το βγάζαμε και θα κάναμε βαθιά υπόκλιση στην ομάδα Επτάρχεια και το Θωμά Μοσχόπουλου για την παράστασή τους.

ό,τι καπέλο και αν φοράτε θα το βγάλετε και θα υποκλιθείτε δίνοντας τα θερμότερα συγχαρητήριά σας σε μια από τις καλύτερες παραστάσεις της σεζόν (και της προηγούμενης και της προπροηγούμενης, ενδεχομένως).

Μια παράσταση που συνίσταται όχι μόνο σε εκείνους που το αγαπούν αλλά και σε όσους βαριούνται θανάσιμα το θέατρο για να καταλάβουν γιατί -εμείς που δηλώνουμε fans του- κάνουμε υπομονή και βλέπουμε τόσες παραστάσεις που, όχι, δε μας ικανοποιούν αναζητώντας αυτή τη μαγική στιγμή που θα μας αποζημιώσει για τον κόπο μας και η οποία δε συγκρίνεται με καμία άλλη. Ειδικά μια που, στη συγκεκριμένη περίπτωση, μιλάμε για κωμική παράσταση η οποία θα σας κάνει να αποκτήσετε τέλειους γραμμωμένους κοιλιακούς από το γέλιο (και ίσως σας χαλάσει το μακιγιάζ κορίτσια μια που θα κλάψετε γελώντας).

Όλα αυτά υπό την καθοδήγηση του Θωμά Μοσχόπουλου ο οποίος επέλεξε μια αφαιρετική σκηνοθεσία και πολύ καλώς έπραξε, κατά τη γνώμη μας…”

 

Mixtape.gr, Μυρόεσσα Μεταξά

 

“…Οι ερμηνείες. Βέβαια για να πετύχει το τολμηρό πείραμα χρειάζονταν άριστα αλλά και με προσωπικότητα όργανα _ Στραντιβάριους. Σολίστες! Ο Θωμάς Μοσχόπουλος τους έχει. Και οι έξι ηθοποιοί του είναι σολίστες. Που χρειάζονταν έναν καλό μαέστρο. Και τον είχαν. Η Άννα Καλαϊτζίδου, η Άννα Μάσχα, ο Κώστας Μπερικόπουλος _ ο πιο πειστικός μεθύστακας που έχω δει επί σκηνής και επί οθόνης μετά τον Ορέστη Μακρή _, ο Αργύρης Ξάφης, ο Θάνος Τοκάκης _ η Μεγάλη Έκπληξη, ένας ηθοποιός – ορχήστρα στην Ανάσταση του Λαζάρου όπου αντιμετωπίζει ολομόναχος όλους τους τύπους του σκετς με μια εντυπωσιακή δεξιοτεχνία _ και ο Γιώργος Χρυσοστόμου _ ηθοποιός με μέγεθος και εξαιρετική φωνή που έχει τιθασσεύσει την τάση του για υπερβολές και μπαλαφάρες, συγκλονιστικός Γελωτοποιός _ είναι και οι έξι υπέροχοι.

Το συμπέρασμα. Μια από τις καλύτερες παραστάσεις του χειμώνα. Θα διακινδύνευα να πω η καλύτερη. Απολαυστικά αστεία αλλά και συγκινητική. Αν τη χάσετε, το λάθος θα είναι όλο δικό σας.”

Το Τέταρτο Κουδούνι, Γιώργος Σαρηγιάννης

 

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙEΣ

Κική Παπαδοπούλου (www.explosivemech.gr)

 

Επικοινωνία

ArtMinds

Γιάννης Γκουντάρας & Δάφνη Μουστακλίδου

W:  www.artminds.gr

E: info@artminds.gr

T: 6972294695

Facebook: www.facebook.com/ArtMindsThess

  Δελτίο τύπου Mistero Buffo του Ντάριο Φο @ Θέατρο Αυλαία - επιπλέον παραστάσεις (335,0 KiB, 207 hits)

  Φωτογραφία 1 MIstero Buffo (537,9 KiB, 451 hits)

  Φωτογραφία 2 MIstero Buffo (955,2 KiB, 504 hits)

  Φωτογραφία 3MIstero Buffo (324,8 KiB, 603 hits)

  Φωτογραφία 4 MIstero Buffo (342,1 KiB, 446 hits)

  Φωτογραφία 5 MIstero Buffo (253,0 KiB, 475 hits)

  Φωτογραφία 6 MIstero Buffo (365,6 KiB, 723 hits)

Ένα έργο της Σάσας Νάτση

 

στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης

από τις 24 Μαΐου

και για 10 μόνο παραστάσεις

 

Δύο νέοι, ερωτευμένοι, αποκλεισμένοι κοινωνικά, εγκλωβισμένοι από εντολές και διαταγές αγωνίζονταν να διασώσουν τη δυνατότητα να ονειρεύονται…

«η αγάπη είναι από μόνη της μια επανάσταση εσωτερικ,ή μια ανάσταση του σώματος και της ψυχής, μια επέκταση προς τα όρια του μέλλοντος»…

Το έργο «Εξαίσια Διάθεση» της Σάσας Νάτσηπαρουσιάζεται για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων για πρώτη φορά στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης από τις 24 Μαΐου 2013.

Κείμενο:  Σάσα Νάτση

Σκηνοθεσία:  Σοφία Καρακάντζα

Σκηνικά- Κοστούμια:  Λέα Κούση

Κίνηση-Χορογραφίες: Ιωάννα Μήτσικα

Video Mapping: Στάθης Μήτσιος

Μουσική σύνθεση:  Αλέξανδρος Ιωάννου

Φωτογραφίες: Ελευθερία Καλπενίδου

 

Ερμηνεύουν

Νάντια Δαλκυριάδου

Στράτος Ανούδης

 

Πρεμιέρα: 24 Μαΐου 2013

Χώρος: Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης

Ημερομηνίες παραστάσεων: 24-31/5 & 1-2/6/2013 κάθε ημέρα στις 21:00

Διάρκεια παράστασης: 60 λεπτά

Γενική είσοδος: 10 ευρώ | Προπώληση εισιτηρίων στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και στα εκδοτήρια της πλατείας Αριστοτέλους

Τηλέφωνο κρατήσεων: 2310895800

 

Επικοινωνία:

ArtMinds,

Γιάννης Γκουντάρας & Δάφνη Μουστακλίδου

W:  www.artminds.gr

E: info@artminds.gr

T: 6972294695

Facebook: www.facebook.com/ArtMindsThess

 

  Δελτίο τύπου Εξαίσια Διάθεση @ Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (77,5 KiB, 301 hits)

  Φωτογραφία 1 Εξαίσια Διάθεση (1,016,3 KiB, 584 hits)

  Φωτογραφία 2 Εξαίσια Διάθεση (980,9 KiB, 378 hits)

Ομάδα Άνιμα

Θέατρο Σοφούλη

20 & 21 Απριλίου 2013

 

Μια διαφορετική ανάγνωση της ιστορίας του Ιούλιου Καίσαρα μέσα από το βλέμμα τριών γυναικών, στενά συνδεδεμένων με τα δύο κεντρικά πρόσωπα, Ιούλιο Καίσαρα και Ιούνιο Βρούτο, μας διηγείται η παράσταση της Ομάδας Άνιμα σε σκηνοθεσία Ρουμπίνης Μοσχοχωρίτη, που ανεβαίνει στις 20 & 21 Απριλίου 2013 στο ΘΕΑΤΡΟ ΣΟΦΟΥΛΗ, για δύο μόνο παραστάσεις! Η παράσταση παρουσιάστηκε στην Αθήνα στο Studio Κινητήρας  τον χειμώνα με εξαιρετικά μεγάλη επιτυχία.

Πρωταγωνίστριες της ιστορίας, η Καλπουρνία – σύζυγος του Καίσαρα,  η Σερβηλία – μητέρα του Βρούτου και ερωμένη του Καίσαρα, και η Πορκία – σύζυγος του Βρούτου, τρεις γυναίκες  που έζησαν από πολύ κοντά τόσο την προσωπική όσο και την πολιτική πορεία αυτών των ανδρών, και τώρα αρθρώνουν το δικό τους λόγο για τις πράξεις τους. Η αντρική παρουσία χωρίς να είναι ποτέ παρούσα, παραμένει διαρκής και υποβλητική σε όλη την παράσταση.

«Περισσότερο από όλα μας ενδιαφέρει να αναζητήσουμε το πώς οι γυναίκες αυτές αντιδρούν μπροστά σε αυτό το τόσο ισχυρό αντρικό κυρίως χαρακτηριστικό, της φιλαρχίας και της εξουσιολαγνείας, καθώς και της γενικότερης επιταγής που θέλει τον άντρα: να έχει τον έλεγχο, να εξουσιάζει, να σκοτώνεται στο πεδίο της ‘μάχης’», αναφέρει χαρακτηριστικά η σκηνοθέτης.

 Η παράσταση διερευνά το πώς μπορεί να νιώθει μια γυναίκα που ζει δίπλα σε έναν ισχυρό άνδρα,  πως υιοθετεί τον τρόπο ζωής του, πως επηρεάζεται από τις επιλογές του, πώς αντιμετωπίζει διαφορετικά τη σχέση και το γάμο, αλλά κυρίως πώς διαχειρίζεται την εμπλοκή του σε θέματα εξουσίας.

Βασικό καμβά του έργου αποτέλεσε το κείμενο του Σαίξπηρ «Ιούλιος Καίσαρας», σε συνδυασμό με υλικό που έχει αντληθεί από τους «Βίους Παράλληλους» του Πλούταρχου, το βιβλίο του Θόρντον Ουάιλντερ «Το αίμα του Καίσαρα», το ιστορικό μυθιστόρημα «Ιούλιος Καίσαρας» του Αλέξανδρου Δουμά και το μυθιστόρημα του Β. Μάσιμο Μανφρέντι «Οι τελευταίες μέρες του Καίσαρα».

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Σκηνοθεσία: Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη

Παίζουν: Όλγα Νικολαΐδου, Στέλλα Νούλη, Βασιλική Τσεκούρα

Σκηνικά – Κοστούμια: Μάρθα Φωκά

Χορογραφίες: PaulineHuguet

Φωτισμοί: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη

Ιούλιος Καίσαρας | ScriptaFemina

 

Πληροφορίες της παράστασης

Ημέρες παραστάσεων: 20 & 21 Απριλίου (Σάββατο & Κυριακή)

Ώρα έναρξης: 21.00

Διάρκεια: 60’

Είσοδος: 13€, 9€ (φοιτητικό), 4€ (ατέλεια), ομαδικές κρατήσεις άνω των 20 ατόμων 6,5€

Κρατήσεις: 2310 423925

 

ΘΕΑΤΡΟ ΣΟΦΟΥΛΗ

Διεύθυνση: Τραπεζούντος 5 & Σοφούλη,

Καλαμαριά, Τηλ: 2310 423925

http://www.theatrosofouli.gr

 

Έγραψαν για το έργο:

«…Μία παράσταση-γυναικεία υπόθεση που ρέει αβίαστα και παρουσιάζει τα ιστορικά γεγονότα μόνο από τη σκοπιά των ηρωίδων.

Πίσω από το καλοδουλεμένο κείμενο είναι πρόδηλο πως κρύβεται βαθιά έρευνα.

Όλα αυτά τα στοιχεία θα μπορούσαν να δώσουν ένα βαρύ κι ασήκωτο αποτέλεσμα. Ωστόσο, η παράσταση που ρέει χωρίς να ξεπερνά σε διάρκεια τη μιάμιση ώρα φαίνεται να γνωρίζει καλά από σκηνική οικονομία

Μέσα σε μιάμιση ώρα οι τρεις αυτές γυναίκες έχουν γίνει πιο κατανοητές, γήινες, υπαρκτές, σημερινές, δικές μας….»

Έλενα Γαλαναπούλου, tospirto.net, 2/1/2013

 

«…. Στο ίδιο μήκος κύματος, αυτό του αφηγηματικού θεάτρου, η Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη έστησε μια παράσταση που επεξεργάζεται την ιστορία από την πλευρά των γυναικών.

Ενδιαφέρουσα παράσταση, λιτή παρουσίαση με χρήση των θεατρικών μέσων και μια υφέρπουσα απειλή και επιθετικότητα στην ατμόσφαιρα….»

Όλγα Μοσχοχωρίτου, Εφημερίδα Ημερησία, 29/12/2013

 

«…Συνολικά, η παράσταση “Ιούλιος Καίσαρας: Scripta Femina” είναι μια ενδιαφέρουσα και μοντέρνα προσπάθεια, που αποτυπώνει το πνεύμα των γυναικών στην ιστορία, αλλά και το πνεύμα ενός άνδρα, του Σαίξπηρ…»

Γιώργος Σμυρνής, monopoli.gr, 7/1/2013

 

 Art Minds -Γιάννης Γκουντάρας, Δάφνη Μουστακλίδου, 6972294695, dafni.artminds@gmail.com

 

  Δελτίο τύπου ΙΟΥΛΙΟΣ ΚΑΙΣΑΡΑΣ Scripta Femina (43,0 KiB, 246 hits)

  Φωτογραφία ΙΟΥΛΙΟΣ ΚΑΙΣΑΡΑΣ Scripta Femina1 (2,3 MiB, 380 hits)

  Φωτογραφία 2 ΙΟΥΛΙΟΣ ΚΑΙΣΑΡΑΣ Scripta Femina (834,8 KiB, 412 hits)

  Φωτογραφία 3 ΙΟΥΛΙΟΣ ΚΑΙΣΑΡΑΣ Scripta Femina (829,2 KiB, 314 hits)