Την Κυριακή 1 Νοεμβρίου στις 20.30 στο BlackBox ο Τάκης Βούης σε μια ξεχωριστή μουσική βραδιά παρουσιάζει τους κυριότερους σταθμούς της τραγουδοποιητικής του πορείας. Ένα ταξίδι μέσα στον χρόνο με ανοιχτά πανιά. Ο ρόδιος τραγουδοποιός με το προσωπικό του ηχόχρωμα στην μουσική και την ερμηνεία ντύνει τους εξαιρετικούς στίχους της Μάρως Βαμβουνάκη, του Στέργου Παπαποστόλου, του Βασίλη Αναγνώστου και της Ντίνας Πετροπούλου, «Ο ταχυδρόμος της νύχτας, «Ο έρωτας στην πόλη» , «Ο Θησέας που επιστρέφει» και «ο βασιλιάς-σαλτιμπάγκος» είναι μερικές από τις πιο γνωστές δισκογραφικές του δουλειές στις οποίες συνεργάστηκε με σπουδαίους καλλιτέχνες όπως, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Βασίλης Καζούλης, , ο Μανώλης Μητσιάς, ο Δημήτρης Ζερβουδάκης, ο Γιάννης Κούτρας και η Εmilia Ottaviano. Μια διαδρομή που ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη και πέρασε από την Στοκχόλμη, τη Ρόδο και την Αθήνα, με περιοδείες σε όλη την Ελλάδα, σε χώρες της Ευρώπης όπως Βέλγιο, Ολλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Ουγγαρία, και Σκανδιναβικές χώρες. Σε σημαντικούς χώρους πολιτισμού όπως το μουσείο Bela Bartok στη Βουδαπέστη, το Παλάτι του Μονάχου κ. ά.
Από τον πρώτο δίσκο 45 στροφών, «Το κορίτσι μου», Sonata- 1969, μέχρι την τελευταία δισκογραφική του δουλειά «βασιλιάς- σαλτιμπάγκος», Μετρονόμος- 2012, καταφέρνει με την διαχρονική φόρμα της μπαλάντας να μετασχηματίζει την ιδιαίτερη ευαισθησία του σε πληθωρικά ηχοχρώματα. Τραγούδια του έχουν απήχηση πολύ βαθιά στον ακροατή με τη μαγική συνταγή της διαχρονικότητας. Ο Τάκης Βούης προχωράει με τη δύναμη που χαρίζει η τέχνη και με ανοιχτά πανιά στο χρόνο. Παρέα του θα είναι κορυφαίοι μουσικοί και δημιουργοί που συνεργάστηκε στο παρελθόν, όπως ο Γιάννης Γιακουμάκης (κλασσική κιθάρα), Βαγγέλης Κοντόπουλος (κόντρα μπάσο) και στο τραγούδι θα τον συνοδεύσει η Δέσποινα Παγιούλα. Μια μουσική παράσταση που φιλοδοξεί να συγκινήσει και να ψυχαγωγήσει.
Η ομάδα τέχνης Oberon παρουσιάζει το έργο του Ανδρέα Στάικου Καρακορούμ στο Θέατρο «Τ» (Φλέμινγκ 16, Θεσσαλονίκη), από 2 Νοεμβρίου έως 24 Νοεμβρίου κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00.
Δυο γυναίκες και ένας άνδρας. Οι πόρνες – αρτίστες και ο προαγωγός τους βρίσκονται παγιδευμένοι στην έρημο πηγαίνοντας προς το Καρακορούμ. Ένα ταξίδι προς την γη της επαγγελίας. Ένας προορισμός που δεν τους αποζημιώνει. Μια αναζήτηση του εύκολου κέρδους. Ανθρώπινες σχέσεις στο μικροσκόπιο. Η επιβίωση του ισχυρότερου, η αγάπη, το όνειρο, το κέρδος, η αποκαθήλωση του ιδανικού εαυτού, το αδιέξοδο, ο αέναος κύκλος της ζωής.
Ο Ανδρέας Στάικος, με χιούμορ, έχει δημιουργήσει ήρωες που μπορούν να αντικατοπτρίσουν όλους εμάς που αναζητούμε τη γη της επαγγελίας και στοιχειωμένοι από το παρελθόν έχουμε κολλήσει σε ένα παρόν όπου δεν γίνεται τίποτα…. Η αναμονή που είναι βροντερή και η σιωπή που γίνεται εύγλωττη μέσα από την αμηχανία.
Το Καρακορούμ είναι έργο σύγχρονο, ανατρεπτικό με κοινωνικούς προβληματισμούς και συμβολισμούς πάνω στο σημερινό αδιέξοδο, κοινωνικό, πολιτικό, πολιτισμικό, ερωτικό, προσωπικό.
Μέσα από την μουσική, τα τραγούδια και την φαινομενική ελαφρότητα του κειμένου ζωντανεύει επί σκηνής το καμπαρέ, όπου δύσκολα ξεχωρίζεις την αλήθεια από το ψέμα….
Ο Ανδρέας Στάικος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1944. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το1967 έφυγε για το Παρίσι όπου ξεκίνησε θεατρικές σπουδές. Εκεί σπούδασε στο Conservatoire National d’ Art Dramatique και παρέμεινε μέχρι το 1981 γράφοντας και δουλεύοντας ως βοηθός σκηνοθέτη στο πλάι του μεγάλου σκηνοθέτη Αντουάν Βιτέζ. Έχει γράψει τα θεατρικά έργα Δαίδαλος (1971), Κλυταιμνήστρα;(1974), Καρακορούμ (1988), 1843(1990), Το μικρό δαχτυλάκι της Ολυμπιάδος (1992), Φτερά στρουθοκαμήλου (1994), Το μήλον της Μήλου (1996).
Η ιδιότυπη θεατρική γραφή του είναι αποτέλεσμα της δυναμικής των προβών με τους ηθοποιούς. Ο ίδιος έχει αναφέρει χαρακτηριστικά: “Η γραφή γεννούσε αυτομάτως τη σκηνοθεσία τους και η σκηνοθεσία γεννούσε αυτομάτως τη γραφή τους. Σύγχυση ή ταύτιση της γραφής και της σκηνοθεσίας.” Έτσι τα έργα του ανεβαίνουν σχεδόν πάντα για πρώτη φορά στη σκηνή κάτω από τη δική του σκηνοθεσία.
Η ομάδα
Η ομάδα τέχνης Oberon δημιουργήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 2009. Στόχος είναι η αναζήτηση, το πείραμα και η απόδοση κλασικών και μη, κειμένων. ‘Έκφραση που κινείται ανάμεσα στο μινιμαλισμό και το συμβολισμό. Η λιτότητα επί σκηνής είναι ένα από τα ζητούμενά μας. Λιτότητα στα εκφραστικά μέσα και την αισθητική. Έχουμε πειραματιστεί με new media, με μη συμβατικούς θεατρικούς χώρους, με ηχητικές σκηνικές κατασκευές και σκηνογραφικά κοστούμια. Έχουμε ασχοληθεί με κείμενα των Beckett, Ginsberg, Barker, Kane, Ρίτσου, Γώγου, Σολωμού, Αναγνωστάκη, Φάις.
Η ομάδα έχει συνεργαστεί με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας, την Πειραματική Σκηνή της Τέχνης, το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονής Τέχνης, το Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών, τους Δήμους Θεσσαλονίκης και Καλαμαριάς και έχουμε παρουσιάσει στα θέατρα: Μονής Λαζαριστών, Άνετον, Αυλαία, Μελίνα Μερκούρη, Αμαλία, στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών, στο Studio Κοιτώνες, στο Κέντρο Θεατρικής Έρευνας Θεσσαλονίκης, και άλλους.
Παραστάσεις της ομάδας:
● Crave (λαχταρώ) της Sarah Kane (2014 – 2015)
● Η Σονάτα του σεληνόφωτος του Γιάννη Ρίτσου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ ”Ανοιχτή σκηνή-Θεατρικές φωνές της πόλης” 2014 του Δήμου Θεσσαλονίκης
● Μπρεχτ – Ρίτσος ένας διάλογος στο πλαίσιο της έκθεσης της Βάσως Κατράκη στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών. (2014)
● H γυναίκα της Ζάκυθος του Διονυσίου Σολωμού, στο πλαίσιο του φεστιβάλ πόλης 2012 του Δήμου Θεσσαλονίκης.
● Und του Howard Barker. (2012 – 2013)
● Απογραφή πληθυσμού για τα Δημήτρια 2011.
● Το κίτρινο σκυλί του Μισέλ Φάις. (2011)
● Δώρο ασημένιο ποίημα, για την παγκόσμια ημέρα ποίησής 2011.
● Άτιμο κόκκινο με ποιήματα της Κατερίνας Γώγου και του Allen
Ginsberg.(2011).
● Σαχλοκουβέντες – Three Occasional Pieces του Samuel Beckett. (2010).
Η Ομάδα Άνευ Προηγουμένου συνεχίζει να παρουσιάζει το έργο του Δημήτρη Κατσαντώνη «Άδειες Λιμουζίνες, Ο υπουργός πενθεί», σε σκηνοθεσία Γιώργου Σφυρίδη κατά την εορταστική περίοδο σε νέα ώρα έναρξης στο Black Box. Παραστάσεις 25-26-27 Δεκεμβρίου 2015 στις 21:00 και 1-2-3 Ιανουαρίου 2016 στις 21:00.
Πόσο μας εξουσιάζει το παρελθόν μας; Η αγάπη της εξουσίας εξουδετερώνεται από την εξουσία της αγάπης; Οι παλιές αγάπες και φιλίες είναι δεσμά ή κληρονομιά; Όταν είσαι νέος έχεις ιδέες ή όταν έχεις ιδέες είσαι νέος;
Το έργο «Άδειες Λιμουζίνες, Ο υπουργός πενθεί», περιγράφει τα προσωπικά, υπαρξιακά και κοινωνικά αδιέξοδα ορισμένων ανθρώπων της εξουσίας. Σε ένα υπουργικό γραφείο, ο υπουργός αρνείται να παρουσιασθεί. Άδειες λιμουζίνες πηγαινοέρχονται. Ένας ολόκληρος κύκλος ανθρώπων που ζούσαν γύρω του μπαίνει στη στενωπό της αβεβαιότητας. Στηρίζονται και προδίδουν ο ένας τον άλλον με το ρυθμό που ανασαίνουν… Ανακαλύπτουν το προσωπικό δράμα του υπουργού κι έτσι τους δίνεται η αφορμή να ξαναδούν τον εαυτό τους και να διαπιστώσουν πόσο έχουν απομακρυνθεί από αυτόν. Τελικά βρίσκουν μία λύση για να συνεχίσουν τη ζωή τους επινοώντας μία νέα εξουσία.
Το έργο δε φιλοδοξεί να μεταφέρει πολιτικά συνθήματα ούτε πανανθρώπινα μηνύματα. Θέλει απλώς, με χιούμορ και αμεσότητα, να μας κάνει να σκεφθούμε για την ανθρώπινη φύση. Μήπως καταφέρουμε να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα…
Μια ανατρεπτική παράσταση με χιούμορ, καθημερινούς διαλόγους και κωμικοτραγικές εναλλαγές που αποτυπώνουν τα όρια των επιλογών μας με ένα απρόσμενο φινάλε…
Η Rooster Theatre Company παρουσιάζουν το έργο “The Daily Tribunal” για 4 μόνο παραστάσεις, 29, 30, 31 Οκτωβρίου & 1 Νοεμβρίου 2015 στο BlackBox.
Μετά την πρώτη επιτυχημένη τους παρουσία πέρσι στη Θεσσαλονίκη οι Rooster Theatre Company επιστρέφουν στη πόλη μας με την καινούρια τους παραγωγή “The Daily Tribunal”, για τέσσερις μόνο παραστάσεις στο BlackBox. Πρόκειται για μία devised παράσταση που παρουσιάστηκε το καλοκαίρι στο Brighton Fringe Festival και στο Fringe Festival του Εδιμβούργου όπου έτυχε μεγάλης αποδοχής τόσο από τους κριτικούς όσο και από το κοινό.
Η “The Daily Tribunal” είναι μια παράσταση θεάτρου της επινόησης που επιδιώκει να ζωντανέψει αυτό το “απόκοσμο θηρίο” που λέγεται πρωινή εφημερίδα. Μέσα από τη σκηνοθεσία της Σοφίας Νάκου και της Laura Daffy, η παράσταση παρακολουθεί το ταξίδι δύο άστεγων (που υποδύονται οι ηθοποιοί Sam Nunes de Souza και Alexander John) οι οποίοι θα χρειαστεί να αναλάβουν ξαφνικά το καθήκον να συγγράφουν σε καθημερινή βάση ένα άρθρο για την τοπική εφημερίδα. Η παράσταση πλέκει τα στοιχεία μιας ενιαίας αφήγησης με τις στυλιζαρισμένες αναπαραστάσεις των νέων ιστοριών, σε μια προσπάθεια να αναδείξει τα συνθετικά στοιχεία της αρετής και της κακίας που διαχέουν, αλλά και αναδύονται από τις ιστορίες που μας σερβίρουν κάθε μέρα. Πώς η καλή πρόθεση υποκύπτει στη διαφθορά; Είναι δυνατόν η δημοσιογραφική ακεραιότητα να ορθώσει το ανάστημά της απέναντι στην κουλτούρα του κουτσομπολιού των φανταχτερών ταμπλόιντ; Και, το κυριότερο, άραγε εμείς ως κοινωνία απαιτούμε αλήθεια κάτι καλύτερο; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα με τα οποία καταπιάνεται η παράσταση με όπλα της το μαύρο χιούμορ αλλά και με μια ανυποχώρητη αγκαλιά για την ανθρώπινη φύση.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Σοφία Νάκου και Laura Daffy
Σκηνικά: Laura Daffy
Φωτισμοί: Σοφία Νάκου
Παίζουν: Nunes de Souza και Alexander John
Παραστάσεις
29, 30, 31 Οκτωβρίου & 1 Νοεμβρίου 2015
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 19.00
Εισιτήρια: 12€ κανονικό, 10€ (φοιτητικό, ανέργων)
Πληροφορίες – κρατήσεις: 2310829254
Προπώληση Εισιτηρίων: www.viva.gr, Public, Παπασωτηρίου, Seven spots, Ιανός, Reload και στο ταμείο του BlackBox
Ώρες ταμείου: Τετάρτη – Κυριακή 10:30-13:30, 17:30-21:00
Η Rooster Theatre Company
Η Rooster Theatre Company δημιουργήθηκε από μια ομάδα φοιτητών και αποφοίτων του Πανεπιστημίου Kingston στον απόηχο της IYAF το 2012, οι οποίοι μόλις είχαν παρουσιάσει την παράσταση τους «Ο Υπολοχαγός του Inishmore» του Martin McDonagh. Από τότε, η Rooster Theatre Company έγινε γνωστή ως μια ομάδα που ρισκάρει στις παραστάσεις που παρουσιάζει και προκαλεί το κοινό της. Αυτό συνέβη με τη συρραφή μονολόγων υπό τον τίτλο «DIY» που παρουσίασε στο Κίνγκστον το 2013 και το 2014 με μια απροκάλυπτα γκροτέσκα διασκευή του έργου «Η εξαίρεση και ο κανόνας» του Μπρεχτ. Κατά το περασμένο έτος, η ομάδα παρουσίασε μια ανορθόδοξη προσαρμογή έργων του Χάρολντ Πίντερ, υπό τον τίτλο “See No Evil, Hear No Evil, Speak No Evil” στο Brighton, το Εδιμβούργο αλλά και τη Θεσσαλονίκη. Καθώς τα ενδιαφέροντά της αφορούν θέματα σχετικά με την τρομοκρατία και την ταξική πάλη, η Rooster Theatre Company έχει εδραιωθεί ως μια ομάδα με έντονο πολιτικό στίγμα.
Η Ομάδα Σημείο Μηδέν, μετά την επιτυχημένη ολοκλήρωση του πρώτου κύκλου παραστάσεων (Μάιος – Ιούνιος 2015), παρουσιάζει και πάλι το δυστοπικό μυθιστόρημα του Γιεβγκιένι Ζαμιάτιν “Εμείς“.
Η παράσταση, που αποτελεί την 1η Παγκόσμια θεατρική απόδοση του έργου του Ζαμιάτιν, θα παρουσιαστεί για 4 παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη και συγκεκριμένα στο Θέατρο Αυλαία από τις 28 Οκτωβρίου μέχρι την 1η Νοεμβρίου 2015.
Απόσπασμα από το έργο
Ι-330:
Αγαπητέ μου, είσαι μαθηματικός. Και ακόμη περισσότερο, είσαι φιλόσοφος των μαθηματικών. Πες μου, λοιπόν, ποιος είναι ο τελευταίος αριθμός;
D-503:
Ο ποιος; Δεν… δεν καταλαβαίνω. Ποιος τελευταίος αριθμός;
Ι-330:
Να, ο έσχατος, το αποκορύφωμα, ο απόλυτα μεγαλύτερος.
D-503:
Μα, Ι, αυτό είναι ηλίθιο. Αφού το σύνολο των αριθμών είναι άπειρο, πώς μπορεί να υπάρξει τελευταίος;
Ι-330:
Και πώς μπορεί να υπάρξει τελευταία επανάσταση; Δεν υπάρχει. Οι επαναστάσεις είναι άπειρες. Άκου τελευταία! Αυτό είναι για τα παιδιά. Το άπειρο τρομάζει τα παιδιά και τα παιδιά πρέπει να κοιμούνται καλά το βράδυ.
Λίγα λόγια για το έργο
Το έργο Εμείς [Mbl] (γράφτηκε το 1921, εκδόθηκε το 1927) εξελίσσεται σε μελλοντικό χρόνο, περίπου 1500 χρόνια από σήμερα, ύστερα από έναν διακοσαετή παγκόσμιο πόλεμο. Στη διάρκεια του πολέμου μεγάλο μέρος του πληθυσμού αφανίζεται, χώρες καταστρέφονται και τα εναπομείναντα κράτη ενσωματώνονται σε μια ολοκληρωτική πολιτεία, το Μονοκράτος. Τον απόλυτο έλεγχο κατέχει ο Ευεργέτης, πρόδρομος του Οργουελικού «Μεγάλου Αδερφού», που συγκεντρώνει στο πρόσωπό του όλες τις μορφές εξουσίας. Οι πολίτες, η ταυτότητα των οποίων καθορίζεται αποκλειστικά από γραμματικούς και αριθμητικούς κώδικες, έχουν οικειοθελώς αποθέσει την ελευθερία τους στα χέρια του Ευεργέτη. Το Μονοκράτος έχει κυριαρχήσει στον κόσμο και μέσω του διαστημόπλοιου “Αφομοιωτής” ετοιμάζεται να επεκταθεί και σε άλλους πλανήτες. Ο έρωτας του D- 503, κατασκευαστή του «Αφομοιωτή», για την I- 330, μια αινιγματική γυναίκα που εμφανίζεται βίαια στη ζωή του, σύντομα τον φέρνει αντιμέτωπο με την αντιστροφή όλων των αξιών που πρέσβευε μέχρι τότε, αλλά και με τον ίδιο τον (άγνωστο) εαυτό του. Η I-330 εισβάλλει στον κόσμο του Μονοκράτους ως ένας άλλος θεός Διόνυσος, επιδιώκοντας να θυμίσει στους αριθμημένους ότι η φύση του ανθρώπου είναι διπλή: ένστικτα και λογική μαζί. Το να αντιστέκεσαι στο διονυσιακό στοιχείο σημαίνει να καταπνίγεις το ήμισυ της ύπαρξής σου.
Το δυστοπικό αριστούργημα του Γιεβγκιένι Ζαμιάτιν, ενέπνευσε μεταξύ άλλων σημαντικών προσωπικοτήτων της τέχνης, τον Τζορτζ Όργουελ για τη συγγραφή του περίφημου “1984”, τον Άλντους Χάξλευ για το «Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος», τον Ρέι Μπράντμπέρι για το «Φαρενάιτ 451» κ.ά.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο Γεβγκένι Ιβάνοβιτς Ζαμιάτιν (1884-1937) γεννήθηκε στο Λεμπεντιάν, 300 χιλιόμετρα νότια της Μόσχας, από πατέρα ιερέα – δάσκαλο και μητέρα μουσικό. Σπούδασε μηχανικός αεροσκαφών στην Αγία Πετρούπολη, αλλά έγινε ευρύτερα γνωστός μέσα από το λογοτεχνικό του έργο. Θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους συγγραφείς της μετα- επαναστατικής περιόδου της Ρωσίας και εμπνευστής του «δυστοπικού» μυθιστορήματος. Συνελήφθη κατά τη διάρκεια της Επανάστασης το 1905 και εξορίστηκε, όμως επέστρεψε παράνομα στην Πετρούπολη έως το 1906, οπότε έφυγε στη Φιλανδία για να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Συνελήφθη και εξορίστηκε για δεύτερη φορά το 1911, αλλά πήρε αμνηστία το 1913. Μολονότι υπήρξε στρατευμένο μέλος των Μπολσεβίκων και υποστήριξε αρχικά την Οκτωβριανή Επανάσταση, εν συνεχεία αντιτάχθηκε στο σύστημα λογοκρισίας που εφαρμόστηκε. Το 1931 ζήτησε με επιστολή του στον Στάλιν να του επιτραπεί η έξοδος από τη Ρωσία, η οποία επετεύχθη κατόπιν μεσολάβησης του Μαξίμ Γκόργκι. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε στο Παρίσι, όπου συνεργάστηκε με τον σκηνοθέτη Ζαν Ρενουάρ στη συγγραφή του σεναρίου της ταινίας «Les Bas- Fonds». Πέθανε το 1937, σε ηλικία 53 χρονών.
Συντελεστές της παράστασης
Σκηνοθεσία-θεατρική απόδοση-σκηνική εγκατάσταση: Σάββας Στρούμπος
Μετάφραση από τα Ρωσικά – κατασκευή μουσικού οργάνου και καθισμάτων: Δαυίδ Μαλτέζε
Μουσική: Έλλη Ιγγλίζ
Φωτισμοί: Κώστας Μπεθάνης
Κοστούμια: Αiram Μαρία Παπαδοπούλου
Κατασκευή σκηνικού: Χαράλαμπος Τερζόπουλος
Δραματουργική συνεργασία: Μαρία Σικιτάνο
Μακιγιάζ: Βιργινία Τσιχλάκη
Χειριστής φωτός: Δημήτρης Σταμάτης
Photo credits: Αντωνία Κάντα
Video & trailer credits: Χρυσάνθη Μπαδέκα
Δημιουργία αφίσας: Soul Design
Το πρόγραμμα της παράστασης που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Νεφέλη, περιλαμβάνει: Τη νέα μετάφραση του έργου, απευθείας από τα ρωσικά, από τον Δαυίδ Μαλτέζε, το κείμενο της διασκευής, ανέκδοτα κείμενα του Γ. Ζαμιάτιν, το σκηνοθετικό σημείωμα και κείμενα των Φώτη Τερζάκη και Μαρίας Σικιτάνο.
Περισσότερες πληροφορίες για την Ομάδα Σημείο Μηδέν, τους συντελεστές και τις παραστάσεις που έχει παρουσιάσει, μπορείτε να βρείτε πληκτρολογώντας www.simeiomiden.gr
Πληροφορίες
Τοποθεσία: Θέατρο Αυλαία, Πλατεία ΧΑΝΘ, (πλευρά Τσιμισκή)
Παραστάσεις: 28 Οκτωβρίου-1 Νοεμβρίου 2015
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη 28/10, Πέμπτη 29/10, Παρασκευή 30/10 και Σάββατο 31/10 στις 21.00 και Κυριακή 1/11 στις 19.00
Διάρκεια παράστασης: 90’
Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό 12€, Μειωμένο (φοιτητικό, ανέργων) 10€
Πληροφορίες – κρατήσεις: 2310 237700
Προπώληση Εισιτηρίων: www.viva.gr, Public, Παπασωτηρίου, Seven spots, Ιανός, Reload και στο ταμείο του Θεάτρου
Ώρες ταμείου: 10:30-13:00 & 17:30-21:00
Η Ομάδα 2+2 παρουσιάζει το έργο για παιδιά «Η Ξεχασιάρα Μελίσσα» της Άννας Γαρεφαλάκη – μια παράσταση με ζωντανή πρωτότυπη μουσική, τραγούδι, χορό και διάδραση. Ο μαγικός κόσμος των μελισσών ανοίγεται μπροστά στα μάτια των παιδιών και το πολύτιμο αγαθό που μας προσφέρουν- το μέλι- μπαίνει στο μυαλό και τις καρδιές τους.
“Μια Μελισσοκόμος – μέσα στις σκοτούρες της – βλέπει ένα καλό όνειρο. Πρόκειται για την ιστορία μιας μικρής μέλισσας, της Μελίσσας, που χάνει το σμήνος της, ξεχνά τον δρόμο για την κυψέλη και περιπλανιέται πολύ σε λάθος μέρη, ώσπου συναντά τον Γλύκα, έναν κηφήνα, που της μαθαίνει “Τι είναι παιχνίδι”. Μαζί θα συνεχίσουν τον δρόμο για το σπίτι, θα αναζητήσουν τροφή, θα αντιμετωπίσουν εχθρούς και δυσκολίες, μέχρι που η Μέλια τους δείχνει τον προορισμό. Και τότε, η Μελίσσα και ο Γλύκας – με λίγο σπρώξιμο από τον ίδιο τον Αϊνστάιν και τη Μελισσοκόμο- εξάλλου δικό της είναι το όνειρο – θα χρειαστεί να διαλέξουν τον δρόμο της ζωής τους.
Η κοινωνία τον μελισσών καθρεφτίζει τη δική μας και ο σύγχρονος άνθρωπος μοιάζει με τη μικρή Μελίσσα, που θέλει δρόμο για να καταλάβει ότι η δύναμη και το νόημα της ύπαρξής της βρίσκεται μόνο μέσα στο σμήνος της. Η συλλογικότητα είναι η απάντηση στη μοναξιά και το αδιέξοδό του και το παιχνίδι η πρώτη επαφή με αυτήν την ανθρώπινη ανάγκη. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα του πρωτότυπου κειμένου «Η ξεχασιάρα Μελίσσα» και καθώς το έγραφα, αποκαλυπτόταν και σε μένα αυτή η σχέση των δύο κοινωνιών- ένας καθρέφτης της απειλής και ταυτόχρονα της ελπίδας, αν του δώσουμε σημασία. Γιατί η επίγνωση είναι δύναμη.
Σήμερα η περιβαλλοντική απειλή και το άγχος της προόδου παραμερίζουν τη χαρά της ζωής. Όμως η ανάγκη για παιχνίδι και τραγούδι τρυπώνει στις καρδιές και πολλές φορές τα καταφέρνει να ανοίξει τον δρόμο στην αγάπη, την απάντηση σε κάθε αδιέξοδο.”
Η παράσταση, που έχει παρουσιαστεί από το 2011 σε θέατρα στην Αθήνα (Εliart και Επί Κολωνώ), σε σχολεία και φεστιβάλ ανά την Ελλάδα (“Καρναβάλι της Πάτρας”, “Απόκριες στο Ίλιον” για δύο χρονιές, “Η Αθήνα Γιορτάζει”, 3ο “Theater Festival ΔΕΘ για παιδιά κι εφήβους”) τώρα και στη Θεσσαλονίκη, στο Θέατρο Τ για 10 παραστάσεις, Φλέμινγκ 16 και Βασ. Όλγας. Τηλ. 2310854333.
Πληροφορίες της παράστασης
Πρεμιέρα 25/10 στις 11.30.
Τιμή εισιτηρίου: Κανονικό 10€, Φοιτητικό – Ανέργων – Πολύτεκνων – Μονογονεϊκών οικογενειών – ΑΜΕΑ 6€, Οικογενειακό 3 ατόμων 20€, Οικογενειακό 4 ατόμων 24€
Διατίθενται ατομικές προσκλήσεις για δασκάλους και νηπιαγωγούς με την επίδειξη ταυτότητας.
Καθημερινά οργανώνονται παραστάσεις για σχολεία με 3 ευρώ κατ’ άτομο στο σχολείο σας (για ελάχιστο αριθμό 55 ατόμων) και 4 ευρώ στο θέατρο (οργανώνονται και συνδυαστικά ομάδες από περισσότερα σχολεία). Για μεγαλύτερες ομάδες από 100 άτομα η παράσταση παρουσιάζεται κατόπιν συνεννόησης στο Θέατρο Σοφούλη.
Για τρίτη συνεχόμενη θεατρική σεζόν συνεχίζει τις παραστάσεις του ο ΜΕΝΓΚΕΛΕ του Θανάση Τριαρίδη σε σκηνοθεσία του Κώστα Φιλίππογλου. Το έργο που παίζεται τώρα στην Αθήνα στο θέατρο Θησείο, θα παρουσιαστεί για πέντε μόνο παραστάσεις, 21-25 Οκτωβρίου 2015 στο θέατρο Αυλαία, ενώ θα ακολουθήσουν παραστάσεις στην Πάτρα στο θέατρο Λιθογραφείο.
Ο ΜΕΝΓΚΕΛΕ, το τρίτο θεατρικό έργο του Θ. Τριαρίδη που ανέβηκε στις σκηνές της Αθήνας, στις δύο πρώτες σεζόν των παραστάσεων του χαρακτηρίστηκε από την κριτική «ένα θεατρικό κέντημα περασμένο ψιλοβελονιά» (Σάββας Πατσαλίδης, «το καλύτερο κείμενο του συγγραφέα που έχουμε δει στο θέατρο» (Στέλλα Χαραμή), «ένα παιχνίδι μνήμης, αλήθειας και ψευδαίσθησης που έχει αφορμή ένα από τα πιο μαύρα πρόσωπα της Ιστορίας και πηγαίνει σε σκοτεινούς δρόμους της ψυχής» (Όλγα Σελλά), «μια άγρια αναμέτρηση σε επίπεδο ταυτότητας, φύλου, συνειδητού και ασυνείδητου, [μια παράσταση] που δικαιώνει απόλυτα και τον ίδιο τον Φιλίππογλου και τους δύο εξαίρετους ηθοποιούς του» (Τώνια Καράογλου).
Υπόθεση του έργου: Δύο άγνωστοι αναμεταξύ τους άνθρωποι της σημερινής εποχής: ένας άντρας (διοικητικός υπάλληλος κάποιας δημοσίας υπηρεσίας) και μία γυναίκα (υποψήφια διδάκτορας Ιστορίας) στο κουπέ ενός ηλεκτροκίνητου τρένου, σε ένα νυχτερινό δρομολόγιο• μία τυπική συζήτηση γνωριμίας. Όλα ξεκινούν με μία ξαφνική διακοπή ρεύματος, οπότε οι δύο πρωταγωνιστές για να ξεπεράσουν την αμηχανία τους θα παίξουν το παιδικό παιχνίδι των ρόλων (όπου ο καθένας από τους δύο αναλαμβάνει να υποδυθεί μία πολύ συγκεκριμένη ιστορική ή φανταστική προσωπικότητα): ο άντρας θα παραστήσει τον “Γιόζεφ Μένγκελε”, τον διαβόητο «Άγγελο του Θανάτου» του Άουσβιτς, και η γυναίκα την “Εσθήρ”, την εγγονή μίας Εβραίας επιζήσασας, θύματος των φρικτών πειραμάτων του μυστηριώδους γιατρού. Γρήγορα όμως το παιχνίδι θα αλλάξει τροπή για τους δυο εγκλωβισμένους στο κουπέ του τρένου: μήπως στα αλήθεια είναι αυτό που δήθεν υποδύονται; Και πού μπορούν να φτάσουν “παίζοντας” ένα τέτοιο παιχνίδι με την ηθική, με την ανθρώπινη κατάσταση, με όλη την προηγούμενη Ιστορία;
Ο «Μένγκελε» είναι ένα έργο που επιχειρεί να αναμετρηθεί με την πιο ακατανόητη κτηνωδία στην ιστορία της Δύσης: το Εργαστήρι Πειραμάτων του Γιόζεφ Μένγκελε στο Άουσβιτς-Μπιρκενάου. Μια ακραία ηθική παραβολή (ή και μια μετα-πολιτική δυστοπία), ένα θρίλερ επιστημονικής φαντασίας και μια ερωτική τραγωδία συμπλέκονται πέρα από τα όρια της ηθικής, στο αόρατο μεταίχμιο όπου η πιο έξαλλη αγάπη συναντιέται με το απόλυτο κακό.
***
Το έργο ΜΕΝΓΚΕΛΕ (κυκλοφορεί ελεύθερα στο Διαδίκτυο στη διεύθυνση http://www.triaridis.gr/mengele κυκλοφορεί σε βιβλίο από την σειρά δήγμα/θέατρο των Εκδόσεων Ευρασία, ενώ έχει μεταφραστεί στα αγγλικά από τη Χαρά Σύρου και στα γερμανικά από τον Γιάννη Ευαγγέλου και τη Μαριάνε Ουτς).
Ο Φόβος του Στέφαν Τσβάιχ σε διασκευή και σκηνοθεσία της Έλενας Πέγκα παρουσιάζεται για λίγες παραστάσεις από 5 έως και 10 Ιανουαρίου 2016 στο Θέατρο Αυλαία. Μια παράσταση για τις απαγορευμένες επιθυμίες σε πρώτη παρουσίαση στην Ελλάδα.
“Μικρή ή μεγάλη, η τιμωρία είναι πάντα καλύτερη από το αβέβαιο, το ατελείωτο μαρτύριο του φόβου.” Σ.Τσβάιχ
To ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καλαμάτας, αναθέτει σε μια καινοτόμο σκηνοθέτη, την Έλενα Πέγκα την κεντρική του παραγωγή. Συγγραφέας και σκηνοθέτις με σημαντική πορεία στον χώρο του πρωτοποριακού θεάτρου, διασκευάζει και σκηνοθετεί τη θαυμάσια νουβέλα του μεγάλου Αυστριακού συγγραφέα Στέφαν Τσβάιχ, Φόβος με μια ομάδα ταλαντούχων ηθοποιών της νεότερης γενιάς, τους Διαμαντή Καραναστάση, Κατερίνα Μισιχρόνη, Κατερίνα Μαούτσου και Παναγιώτη Σούλη. Η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα στις 27 Νοεμβρίου 2015 στην Καλαμάτα και θα ταξιδέψει στην Θεσσαλονίκη για να καταλήξει στην Αθήνα τέλος Ιανουαρίου.
Ο Φόβος, ένα κλασικό κείμενο γραμμένο την ίδια εποχή των σπουδαίων ψυχαναλυτικών κειμένων του Φρόυντ ανοίγει την πόρτα στον θεατή σε μια κατάσταση αμείωτης δραματικής έντασης όπου ο φόβος αλλάζει μορφές, αλλά παραμένει μπροστά του σε όλο το φάσμα των συναισθημάτων που τον συνοδεύουν. Ο έρωτας, ο γάμος, η πίστη, η ζήλια, η ίντριγκα, η απόρριψη, η αγωνία στροβιλίζονται στη σκηνή ανάμεσα στο γοητευτικό κουαρτέτο των εξαιρετικά χτισμένων χαρακτήρων του Τσβάιχ.
Μιά συμπαραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας και του Γιώργου Λυκιαρδόπουλου.
H Καλαμάτα, διεκδικώντας δυναμικά την υποψηφιότητά της για Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Πρωτεύουσα 2020-2021, έχει ξεκινήσει σειρά σημαντικών δράσεων στο χώρο του πολιτισμού, μέσα στις οποίες εντάσσονται και οι δυο παραστάσεις του ΔΗΠΕΘΕ της πόλης. Ο «Φόβος» είναι μία εκ των δυο παραγωγών που θα παρουσιάσει φέτος το ΔΗΠΕΘΕ. Η δεύτερη είναι «Η ωραιότερη ιστορία του κόσμου» σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου.
Ταυτότητα της παράστασης
Μετάφραση/Διασκευή: Έλενα Πέγκα Στη μετάφραση συνεργάστηκε με την Μαριλένα Καβάζη, στην διασκευή με την Ορσία Σοφρά.
Σκηνοθεσία: Έλενα Πέγκα
Σκηνικό-Κοστούμια: Αντώνης Δαγκλίδης
Μουσική: Ορέστης Τάνης
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Επιμέλεια Κίνησης: Ιρις Νικολάου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαριάνθη Μπαϊρακτάρη
Κιθάρες: Αλέξανδρος Καραδήμος
Φωτογραφίες: Τάσσος Βρεττός
Μακιγιάζ: Αχιλλέας Χαρίτος
Η Ιρένε, μιά νέα γυναίκα, παντρεμένη, έχει ένα νεαρό πιανίστα για εραστή. Κάθε φορά που φεύγει από το σπίτι του εραστή της λέει μέσα της πως είναι η τελευταία φορά. Δε θέλει να διακινδυνεύσει την οικογενειακή ζωή της, το ασφαλές σπίτι της, τα δυο της παιδιά, ούτε να χάσει το σύζυγό της, που της είναι αφοσιωμένος. Την τελευταία φορά που βγαίνει από το σπίτι του εραστή της, στην εξώπορτα, έρχεται αντιμέτωπη με τον κίνδυνο, η ζωή της αλλάζει και οδηγείται σε μια σκοτεινή διαδρομή με αναπάντεχο τέλος.
Ο Στέφαν Τσβάιχ με χειρουργική ακρίβεια περιγράφει και μας αναλύει το φόβο ως ατομικό βίωμα, αλλά και τις κοινωνικές συνιστώσες του.
Σημείωμα της σκηνοθέτιδας
Στο έργο «Φόβος» του Τσβάιχ με ενδιαφέρουν τα κλασικά ερωτήματα που θέτει. Γιατί η ηρωίδα φοβάται την τιμωρία; Ποιές κοινωνίες εκθρέφουν τον φόβο; Πρόκειται για τον φόβο του σώματος; Το έργο γράφτηκε στην Βιέννη του 1913 σε μιά κοινωνία που καλλιεργούσε την άρνηση των ενστίκτων. Σήμερα εκατό χρόνια μετά είμαστε λιγότερο συντηριτικοί; Τι ρόλο παίζει η κοινωνία στην επιλογή μας να είμαστε ή να μην είμαστε με έναν άνθρωπο και πώς; Τί κάνουμε με τις απαγορευμένες ερωτικές μας επιθυμίες; Πόσο διακινδυνεύουμε να διαταράξουμε την κανονικότητα της ζωής; Πώς ορίζουμε την απαγόρευση; Τί φοβόμαστε;
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο Στέφαν Τσβάιχ γεννήθηκε στη Βιέννη στις 28 Νοεμβρίου 1881. Ήταν γιος του Μόριτς Τσβάιχ, Εβραίου βιομηχάνου και σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, όπου το 1904 απέκτησε το διδακτορικό του δίπλωμα. Ασχολήθηκε με πολλά λογοτεχνικά είδη, αλλά οι νουβέλες τον κατέστησαν παγκοσμίως γνωστό, αναπαριστώντας τον κλειστό κόσμο της βιενέζικης κοινωνίας των αρχών του 20ου αιώνα. Υπήρξε εξαιρετικά δημοφιλής, και είναι πιο πολυμεταφρασμένος συγγραφέας στον κόσμο. Ως το 1935 ζει στην Αυστρία αν και πραγματοποίησε πολυάριθμα ταξίδια στο εξωτερικό. Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου υπηρέτησε στο γερμανικό Υπουργείο Άμυνας. Παρόλα αυτά, παρέμεινε ειρηνιστής σε όλη του τη ζωή, τασσόμενος υπέρ της ενοποίησης της Ευρώπης. Μεταφράζει Βερλαίν, Μπωντλαίρ και Βεράρεν, δημοσιεύει ποίηση (“Ασημένιες χορδές”, “Τα πρώτα στεφάνια”), νουβέλες (“Φόβος”, “Αμόκ”, “Σύγχυση των αισθήσεων” κ.ά.), θεατρικά (“Βολπόνε”), δοκίμια, καθώς και τα περισσότερα έργα μια μεγάλης σειράς βιογραφικών μελετών και λογοτεχνικών πορτρέτων για μεγάλες προσωπικότητες του παρελθόντος (“Τρεις δάσκαλοι: Μπαλζάκ-Ντίκενς-Ντοστογιέφσκι”, “Ρομαίν Ρολάν”, “Μαρία Αντουανέτα”, “Μαρία Στιούαρτ”, “Θρίαμβος και τραγωδία του Εράσμου του Ρότερνταμ” κ.ά.). Το 1933, με την ανάληψη της εξουσίας από τους εθνικοσοσιαλιστές στην Γερμανία, τα βιβλία του Τσβάιχ γίνονται στόχος της ναζιστικής προπαγάνδας. Το 1934, μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, κατέφυγε στην Αυστρία κι έπειτα στην Αγγλία. Στις 23 Φεβρουαρίου 1942 ο ίδιος και η δεύτερη σύζυγός του, Lotte, αυτοκτόνησαν απελπισμένοι για το μέλλον της Ευρώπης και του πολιτισμού της στην Πετρόπολη, κοντά στο Ρίο ντε Τζανέιρο.
Λίγα λόγια για την σκηνοθέτιδα
Η Έλενα Πέγκα γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη. Σπούδασε θέατρο και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Wesleyan στο Κονέτικατ των ΗΠΑ και σενάριο – συγγραφή θεατρικών έργων στο University of Southern California του Λος Άντζελες. Στις ΗΠΑ έζησε 10 χρόνια, οπου ξεκίνησε την καριέρα της ανεβάζοντας έργα της σε πρωτοποριακά θέατρα της Νέας Υόρκης. Στην Ελλάδα επέστρεψε τη δεκαετία του ’90, και συνέχισε να γράφει θέατρο, πεζογραφία και σενάρια αλλά και να σκηνοθετεί.
Ξεχώρισε γρήγορα για τις νεωτεριστικές, ανατρεπτικές και προκλητικές δουλειές της. Γράφει και σκηνοθετεί έργα με σύγχρονο λόγο και προβληματισμό και έχει συνεργαστεί με το Φεστιβάλ Αθηνών, το Εθνικό Θέατρο, το ΚΘΒΕ, τούς Δελφούς, το Αμόρε, το Θέατρο Του Νέου Κόσμου, τα Δημήτρια και πρόσφατα με το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά.
Έργα της έχουν μεταφραστεί (και κάποια έχουν επίσης εκδοθεί) στα Ολλανδικά, Σουηδικά, Γερμανικά, Γαλλικά, Ιταλικά, Αγγλικά, και έχουν παρουσιαστεί στο Σαν Φρανσίσκο, στη Νέα Υόρκη, στη Λισαβόνα, στην Ολλανδία, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, στην Γαλλία, στο Λονδίνο.
Έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα σε πολλά Φεστιβάλ στο εξωτερικό. Ήταν υπότροφος στην Μπιενάλε της Βόννης το 1998, στο TheaterTreffen στο Βερολίνο το 2001, και στο IMEC στην Καέν της Γαλλίας το 2014. Έχει συνεργαστεί για δύο χρονιές με το Kitchen Center for Performing Arts της Νέας Υόρκης και τη βραβευμένη χορογράφο RoseAnne Spradlin το 1996 & 1997. Επίσης, έχει συνεργαστεί με το Menagerie Theatre του Cambridge της Αγγλίας το 2005 & 2011.
Έγραψε το σενάριο για τη βραβευμένη ταινία του Λάκη Παπαστάθη Το Μόνον της ζωής του Ταξιδείον (Επίσημη συμμετοχή στο Διεθνές Φεστιβάλ του Τορόντο το 2001). Έχει διδάξει γραφή θεατρικού έργου στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου στο Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, στο Ίδρυμα Κακογιάννη και αλλού.
Τα θεατρικά της κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Νεφέλη και από τις Εκδόσεις Άγρα κυκλοφορούν τα πεζά της. Το 2012 τιμήθηκε με το βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για τα διηγήματα της με τίτλο Σφικτές Ζώνες και Άλλα Δέρματα (Εκδόσεις Άγρα). To Φεβρουάριο του 2015 ανέλαβε καλλιτεχνική διευθύντρια της Καλαμάτας Υποψήφια Πόλη για Ευρωπαική Πολιτιστική Πρωτεύουσα.
Η θεατρική ομάδα “Προσεχώς SUBWAY” παρουσιάζει τους ΠΕΡΣΕΣ του Αισχύλου από τις 19 Οκτωβρίου 2015 και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00 στο BlackBox.
Το έργο
Η τραγωδία “Πέρσες” θεωρείται το παλαιότερο σωζόμενο έργο του δυτικού θεάτρου και είναι η πρώτη τραγωδία που αντλεί τη θεματολογία της από ιστορικά γεγονότα. Παίχτηκε στα Μεγάλα Διονύσια το 472 π.Χ. και χάρισε στον Αισχύλο το πρώτο βραβείο. Γράφτηκε με αφορμή το θρίαμβο των Ελλήνων κατά της πανίσχυρης Περσικής αυτοκρατορίας στη ναυμαχία της Σαλαμίνας το 480 π.Χ., κατά τη διάρκεια της δεύτερης περσικής εισβολής στην Ελλάδα. Πραγματεύεται το πώς η αλαζονεία της εξουσίας μπορεί να οδηγήσει έναν λαό στον όλεθρο.
Η ομάδα
Η θεατρική ομάδα “Προσεχώς SUBWAY” σχηματίστηκε το 2012 από τους Δημήτρη Κοΐδη, Στελλίνα Βογιατζή και Παύλο Παναγιωτίδη. Σκοπός της ομάδας είναι η δημιουργία σύγχρονων, τολμηρών θεατρικών παραστάσεων, μέσα από την έρευνα και τον πειραματισμό. Λειτουργεί με τη λογική ότι ο ηθοποιός μπορεί να υπάρξει ως ένας ολοκληρωμένος δημιουργός και να έχει το σύνολο της ευθύνης για τη δημιουργία μιας παράστασης.
Μια παράσταση βασισμένη στο έργο του Ιβάν Βιριπάγεφ Ψευδαισθήσεις
Λόγω μεγάλης προσέλευσης του κόσμου θα δοθεί μία επιπλέον παράσταση του έργου “Άκου να δεις Ψευδαίσθηση” στο BlackBox την Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2015 στις 21:30. Απαραίτητη η κράτηση στο 2310829254.
Τέσσερις νέοι ηθοποιοί εξιστορούν τις σχέσεις δύο παντρεμένων ζευγαριών. Αναζητούν την αληθινή και αιώνια Αγάπη περνώντας μέσα από αλλεπάλληλες αντιθέσεις. Εκθέτουν την γήινη και γνώριμη σε όλους αγάπη, η οποία καθίσταται τελικά ως ψευδαίσθηση. Τα νήματα μεταξύ αλήθειας και ψέματος, πραγματικότητας και φαντασίας, αμοιβαιότητας και μη εναλλάσσονται στιγμιαία από την τραγωδία στην κωμωδία. Μέσα από το αφηγηματικό αυτό έργο, οι θεατές συνδέουν τα γεγονότα και τις καταστάσεις, ταυτίζονται με τους ηθοποιούς, ανακαλύπτοντας τελικά την δικιά τους αλήθεια.
Η Μητέρα του Σκύλου του Παύλου Μάτεσι σε θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία Σταύρου Τσακίρη με την Δήμητρα Χατούπη στο ρόλο της Ραραού παρουσιάζεται για 3 μόνο παραστάσεις, 16-17-18 Οκτωβρίου 2015, στο πλαίσιο των 50ων Δημητρίων στο Θέατρο Αυλαία.
Η ιερότητα της μυστικής ζωής των ασήμαντων
Την Ραραού την γνωρίσαμε μέσα από τις σελίδες του σπουδαίου μυθιστορήματος του Παύλου Μάτεσι «Η Μητέρα του Σκύλου», αλλά και στη Σκηνή του Σύγχρονου Θεάτρου υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Σταύρου Τσακίρη, μέσα από τη συγκλονιστική ερμηνεία της Δήμητρας Χατούπη.
Την περασμένη θεατρική σεζόν, η «Η Μητέρα του Σκύλου» ευτύχησε να έχει τη θερμή υποδοχή του κοινού και των κριτικών. Πριν την επανάληψη των παραστάσεων και τη φετινή σεζόν στο Σύγχρονο Θέατρο, το έργο έρχεται στη Θεσσαλονίκη για τρεις μόνο παραστάσεις στις 16 – 17 – 18 Οκτωβρίου 2015 στο Θέατρο Αυλαία στο πλαίσιο των 50ων Δημητρίων που διοργανώνει ο Δήμος Θεσσαλονίκης.
Το αριστοτεχνικό μυθιστόρημα του Παύλου Μάτεσι, ξεδιπλώνει ένα κομμάτι της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας σκιαγραφώντας τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες μιας Ελλάδας, που προσπαθεί να τα «βολέψει» σε συνθήκες ανέχειας. Είναι η ιστορία όχι από τη μεριά εκείνων που τη διαμορφώνουν, αλλά των «ασήμαντων» που την υφίστανται.
Ο τρόπος του συγγραφέα, κάποιες φορές δηκτικός, άλλες χιουμοριστικός, πότε δραματικός και πότε σουρεαλιστικός, σίγουρα μοναδικός σ’ ένα μυθιστόρημα με αλλεπάλληλες εκδόσεις και μεταφράσεις σε περισσότερες από τριάντα χώρες.
Σύμφωνα με το σκηνοθέτη Σ. Τσακίρη, η παράσταση δεν είναι εξομολόγηση, ούτε αφήγηση. Δεν είναι ένα παιχνίδι- θέατρο, ούτε θέατρο μέσα στο θέατρο. Είναι μια διαθλασμένη παρακολούθηση της πραγματικότητας, όπως την αντιλαμβάνεται το «ταραγμένο μυαλό» της ηρωίδας. Η Ραραού, απόμαχη ηθοποιός περιοδευόντων θιάσων, είναι μια γυναίκα – σύμβολο του ανθρώπου που δεν σταματά ποτέ να μάχεται. «Έπρεπε να κολακεύω για να επιζήσω, και επέζησα», είναι το μότο της, και το σχέδιό της για τη ζωή. Ο Μέγας χρόνος συναντά το παρόν και το παρελθόν σαν μια ενιαία οντότητα όπως μπορούν να τη συλλάβουν οι τρελοί και τα παιδιά. Μέσα σ’ ένα χώρο που μεταμορφώνεται συνεχώς εκτυλίσσεται ένα λαϊκό παραμύθι που μιλάει για αισθήματα, για απορρίψεις, για άκυρες ζωές. Μέσα από τη λαϊκή μουσική, τα πολυχρησιμοποιημένα αντικείμενα, το χώμα των δρόμων προβάλλει η Αγιοσύνη των παρεξηγημένων ανθρώπων και των απόβλητων από την κοινωνική ανοχή. Η ιερότητα της μυστικής ζωής των ασήμαντων.
Πρωτοκυκλοφόρησε το 1990. Μέχρι σήμερα έχει κάνει αλλεπάλληλες εκδόσεις και έχει μεταφρασθεί και κυκλοφορήσει σε περισσότερες από τριάντα χώρες. Έχει συζητηθεί η μεταφορά του στη μεγάλη οθόνη από τον Ε. Κουστουρίτσα. Η εφημερίδα Die Welt αναφερόμενη στη Μητέρα του σκύλου γράφει: «Ο Μάτεσις δεν μας παρουσιάζει ένα ιστορικό μυθιστόρημα. Η αφήγησή του όμως είναι τόσο πλούσια σε πληροφορίες, σε λεπτομέρειες, τόσο ακριβής και ταυτόχρονα ποιητική, που η κάθε του σελίδα μας συγκινεί και μας καθηλώνει». Υπερβαίνοντας τα σύνορα εθνικότητας και θρησκείας, όπως όλοι οι σημαντικοί συγγραφείς του 20ού αιώνα, Κάφκα, Τζόυς, Μπέκετ, Μπόρχες, και επηρεασμένος από την αρχαία φιλοσοφία, και ιδιαίτερα από τον Αριστοτέλη και τους προσωκρατικούς, τον Ηράκλειτο, τον Πρωταγόρα και τον Δημόκριτο, ο Μάτεσις συγχωνεύει στο έργο του τις θέσεις για τον άνθρωπο, τη φύση, την ψυχή και το σώμα, τον πόνο. Μακριά από ηθικολογίες και ωφελιμισμούς, που είναι πέρα από το χώρο της αισθητικής, ο Μάτεσις προτείνει με τα μυθιστορήματά του την «έξοδο από την πραγματικότητα που του επιβάλλουν οι άλλοι».
Για την παράσταση «Η Μητέρα του Σκύλου»
Από τις κριτικές της περασμένης σεζόν:
«… Από τα επεισόδια ξεχωρίζει αναμφίβολα η σκηνή της διαπόμπευσης της μητέρας: ξεγλιστρώντας μακριά από κάθε ρεαλιστικό ψυχαναγκασμό, ο σκηνοθέτης στήνει τρεις παράλληλες δράσεις, τρεις «μονολόγους», με κίνηση και ήχο, ελάχιστα λόγια, που συνθέτουν ένα συγκινητικό στην αφαίρεσή του παραλήρημα.» Λουίζα Αρκουμανέα, ΤΟ ΒΗΜΑ, 9/11/14
«Η παράσταση είναι καλοστημένη, έχει ρυθμό και δίνει έμφαση σε σημεία που βγάζουν συγκίνηση, προκαλούν τρόμο και γεννούν δέος» Γρηγόρης Ιωαννίδης, Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ 24/11/14
«Ομοιογενής υποκριτική αφήγηση, με σαφήνεια, ειλικρίνεια και πειθώ» Κώστας Γεωργουσόπουλος, ΤΑ ΝΕΑ, 1/12/14
«Αυτό ακριβώς είναι το μεγαλείο του βιβλίου, που διατηρείται αλώβητο στην εντελή θεατρική διασκευή του Τσακίρη και στην παράστασή του: να είναι ένα έργο απολύτως πολιτικό, που κυλάει επάνω στους σιδερένιους τροχούς της Ιστορίας και συγχρόνως να δίνει φωνή στους ταπεινούς και καταφρονεμένους, στα «ορφανά» της» Λέανδρος Πολενάκης, Η ΑΥΓΗ, 24/11/14
«Παράσταση μεγάλης εμβέλειας, που μεταπλάθει αποτελεσματικά τη λιτότητα σε σκηνικά μνημειώδες που αρμόζει στο πνεύμα του συγκεκριμένου έργου» Δημήτρης Τσατσούλης, Ημεροδρόμος 1/1/15
«Επίκεντρο της παράστασης είναι η ερμηνεία της Δήμητρας Χατούπη, η οποία αντέχει -και με σημαντικά αποτελέσματα- το «βάρος» του τρομερού, υψηλών υποκριτικών απαιτήσεων – κυρίως «υπογείων – ψυχοδιανοητικών και χαρακτηρολογικών αποχρώσεων του ρόλου της Ραραού» Θυμέλη, Ριζοσπάστης, 14/12/14
«Ο σκηνοθέτης και διασκευαστής επέλεξε με τη δεξιοτεχνία του χειρούργου το μεδούλι του βιβλίου που στην κυριολεξία αναπνέει μέσα στην αφαιρετικότητα του σκηνικού χώρου, υπογραμμίζοντας κομβικά χωρία μέσα από βιντεοπροβολές» Ιωάννα Κλεφτόγιαννη, in2life, 31/12/14
«Για άλλη μια φορά οι δυνατότητες του μαγικού αυτού θεάτρου αξιοποιήθηκαν δημιουργώντας μαζί με την ερμηνεία και την κίνηση των ηθοποιών, τα νοσταλγικά μουσικά θραύσματα, τα κοστούμια και τους φωτισμούς, μικρά σκηνικά θαύματα υψηλής αισθητικής και εικαστικής τελειότητας. Μη χάσετε αυτή την παράσταση.» Μαρία Κυριάκη, ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ, 3/11/14
«Το αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι πως η φύση του ανθρώπου, «οία φύλλων γενεή», αναζητά στην περσόνα της Ραραούς ψήγματα της αλήθειας της. Η δραματουργική επεξεργασία του Σταύρου Τσακίρη παρακολουθεί το κείμενο από τη στιγμή της γένεσής του – κυριολεκτικά- και το μεταπλάθει, σκηνή προς σκηνή, σε επικό ψηφιδωτό χαρακτήρων.» Νίκος Ξένιος, BOOKPRESS, 1/11/14
«Η Δήμητρα Χατούπη θυελλώδης όσο και μετρημένη, σε κάνει να αναρωτιέσαι που σταματά ο ρεαλισμός και που ξεκινά το παράλογο, με ένα βλέμμα που καίει και μια φωνή σταθερή, αλλά ικανή να ξεστομίζει λόγια φοβερά, πετυχαίνει με σεμνότητα και δίχως μελοδραματισμούς μία γερή ερμηνεία στον πρωταγωνιστικό ρόλο.» Μαρία Κρύου, ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ, 19/3/14
Το έργο Υπόθεση B, Εκδοχή β΄, από την θεατρική ομάδα ΠΑΠΑΛΑΝΓΚΙ παρουσιάζεται στο BlackBox από τις 14 Δεκεμβρίου 2015 και κάθε Δευτέρα & Τρίτη.
Η θεατρική ομάδα ΠΑΠΑΛΑΝΓΚΙ παρουσιάζει την καινούρια της παράσταση βασισμένη σε μία υπόθεση bullying που απασχόλησε την κοινή γνώμη και τα μέσα ενημέρωσης το 2014.
Η παράσταση αποτελεί μία υπόθεση εργασίας σχετικά με τις αιτίες του συμβάντος, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζει με πρωτότυπο τρόπο τα ήδη γνωστά γεγονότα. Το κείμενο της παράστασης βασίζεται σε μία ιδέα του Χρήστου Τσαβλίδη, αλλά δημιουργήθηκε στην διαδικασία της πρόβας.
“Μιλάμε όμως κυρίως, για κείνα τα παιδιά,
που ότι και να δούνε, τα μάτια χαμηλά
κρατούν και δεν μιλάνε. Δεν θέλουνε μπλεξίματα.
Τα πάντα αντιλαμβάνονται. Μα ο φόβος, κόβει βήματα.”
Το έργο “Μια Αγία εν Αναμονή” σε διασκευή και σκηνοθεσία Άγγελου Κάλφα παρουσιάζεται για 3 μόνο παραστάσεις στο BlackBox, στις 8-9-10 Ιανουαρίου 2016.
Γδαρμένα σώματα. Πληγές. Κομματιασμένη ψυχή. Η Αγγελική, σιωπηλός μάρτυρας να αντέχει και να υπομένει μέχρι να μπορέσει να ξεφύγει, όχι για να σώσει την δικιά της ζωή αλλά, για να μπορέσει το δικό της παιδί να δεχτεί όλη την αγάπη και την στοργή που εκείνη στερήθηκε από την δικιά της μάνα και που η έλλειψη των αισθημάτων αυτών την καταδίκασε στο μέλλον που ακολούθησε. Ένα μέλλον που ο βιασμός της ψυχής της ήταν πιο επώδυνος από εκείνον της σάρκας και η απόφαση να ακολουθήσει μια ζωή πορνείας πιο εύκολη από το να καταδικάσει την κόρη της. Ένα έργο εξομολόγηση για την ζωή μιας γυναίκας που η ζωή της επεφύλασσε ένα καθημερινό Γολγοθά .Μια Αγία έκπτωτη, μα με το τεράστιο έργο της χαραγμένο για πάντα στον νου.
Βασισμένο στο βιβλίο του Λάκη Φουρουκλά «Αγγελική, το ημερολόγιο μιας πόρνης» και σε κείμενα της Άννας Κουρουπού, το «Μια Αγία Εν Αναμονή» έρχεται να ταράξει τα νερά στην μικρή κοινωνία των προαστίων της Θεσσαλονίκης και στο κέντρο της πόλης. Το νόημα του έρωτα και της ζωής στα μέσα του προηγούμενου αιώνα, έρχονται να διδάξουν την αξία της ελευθερίας, την ανάγκη για επιβίωση και την προσπάθεια του ανθρώπου να αναπτυχθεί βασανίζοντας πολλές φορές το ίδιο του σώμα και πολύ περισσότερο το μυαλό του. Στο ημίφως της πορνείας, γίνεται ο καλύτερος παραλληλισμός με το σήμερα, με τους ανθρώπου που πωλούν σώμα και πνεύμα προσπαθώντας να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο αύριο, βασισμένο σε ένα σήμερα με τις αθλιότερες συνθήκες.
Η παράσταση είναι κατάλληλη, με απαραίτητη τη γονική συναίνεση.
Οι NoVanTheatreGroup παρουσιάζουν για πρώτη φορά το έργο “Απόψε στο Στράτφορντ” της Μάρας Γαβριηλίδου από τις 12 Οκτωβρίου 2015 και για λίγες παραστάσεις στο Θέατρο Αυλαία.
“Απόψε στο Στράτφορντ” ένας θίασος ηθοποιών ετοιμάζεται να δώσει την παράσταση του. Το κοινό είναι στη θέση του. Οι ερμηνευτές, τα κοστούμια, τα σκηνικά κι ένα καλοδουλεμένο έργο… όλα έτοιμα!
Μόνο που “Απόψε στο Στράτφορντ” δεν έχουν ιδέα τι τους περιμένει! Ποιος είναι ο καταλυτικός ρόλος του Δούκα και της ερωμένης του; Γιατί τα γενέθλιά της γίνονται ο εφιάλτης του ταλαίπωρου αυτού θιάσου; Ποιός είναι αυτός ο δήθεν ταλαντούχος εξάδερφος Γουλιέλμος Φίλιους Γιόχαν Σαίξπηρ; Πώς ένα δράμα μετατρέπεται σε κωμωδία ; Και πώς μια κωμωδία μπορεί να καταλήξει σε δράμα;
“Απόψε στο Στράτφορντ” ένας θίασος σε παράκρουση παίζει θέατρο για να σώσει το τομάρι του!
Οι NoVanTheatreGroup παρουσιάζουν μια ανατρεπτική κωμωδία θεάτρου μέσα στο θέατρο, ιχνηλατώντας τα πρώτα συγγραφικά βήματα του Γουίλιαμ Σαίξπηρ και φωτίζοντας τα λεγόμενα ‘’σκοτεινά χρόνια’’ της ζωής του.
+ To Iνστιτούτο [Πειραματικών Τεχνών]www.theinstitute.info παρουσιάζει για τρίτη συνεχή χρονιά την εξαιρετικά επιτυχημένη παράσταση “ΨΥΧΩΣΗ!” [4.48 psychosis] της SARAH KANE στο BlackBox από τις 9 Οκτωβρίου 2015 και μόνο για 9 παραστάσεις.
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ: Πρώτα κατέρρευσαν οι ελπίδες, μετά χάθηκε η κοινότητα, στο τέλος κατέρρευσαν οι άνθρωποι. Εκατομμύρια άνθρωποι αυτή την στιγμή βρίσκονται αποκλεισμένοι στην εμπόλεμη ζώνη που βρίσκεται ανάμεσα στην καθημερινότητα τους και τις αληθινές τους επιθυμίες. Καθώς όλες οι ανθρώπινες ανάγκες και οι επιθυμίες γίνονται εμπορεύσιμες οι άνθρωποι μετατρέπονται σε εμπορεύματα και αριθμητικές μονάδες. Η λογική των αριθμών παράγει τραγικές ιστορίες καταστροφής, ψυχικές ασθένειες και εξαθλίωση με την συνεπή λειτουργία μιας μηχανής. Κορίτσια και αγόρια χωρίς μέλλον, πιάστηκαν στον ιστό μιας συγκεκριμένης λογικής που υφάνθηκε γύρω τους σαν θανάσιμη παγίδα. Τίποτα δεν κατάφερε να τους σώσει από αυτή την αβάσταχτη αγωνία και την απογοήτευση που νιώθουν να ριζώνει στις καρδιές τους. Η ζωή μας πέρασε γρήγορα και δεν προλάβαμε να ζήσουμε τίποτα! Σε αυτό τον απάνθρωπο ανθρώπινο κόσμο κάποιοι ζουν, κάποιοι επιβιώνουν και κάποιοι χάνονται. Αυτό είναι ένα σήμα κινδύνου από αυτούς που χάθηκαν.
Λίγα λόγια για το έργο:
Η παράσταση «Ψύχωση» είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ. Μια νεαρή κοπέλα, αποκλεισμένη από την ζωή στο διαμέρισμα της, κάθε βράδυ αργά μέσα στην νύχτα νιώθει την αβάσταχτη ανάγκη να αυτοκτονήσει. Πολεμάει με τις τραυματικές αναμνήσεις και τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες της. Εκτός από τον κοινωνικό περίγυρο, εδώ μοιάζει να είναι ένοχο για την κατάσταση του και το ίδιο το άτομο, που παραδόθηκε στις αυταπάτες, τις ανέφικτες επιδιώξεις και τις επιταγές ενός κόσμου που στήθηκε γύρω του σαν παγίδα. Ο αγώνας δραπέτευσης από την υπαρξιακή κατάρρευση και την εμπόλεμη ζώνη στην οποία μετατράπηκε η καθημερινότητα, ο αγώνας υπεράσπισης της αγάπης και της ύστατης ανθρώπινης αξιοπρέπειας, η ανέλπιδη κραυγή ενάντια σε όλα όσα μας έκλεισαν σε ένα φαύλο κύκλο χωρίς έξοδο διαφυγής είναι τα θέματα που κρύβονται στον πυρήνα αυτής της παράστασης.
Η σκοτεινή ποιητική ματιά του Τάσου Σαγρή για την ζωή στις σύγχρονες μητροπόλεις συναντιέται με την απεγνωσμένη κραυγή της Sarah Kane και τον ήχο της ατέρμονης ψυχικής πίεσης του Biomass, τις αποσπασματικές αναμνήσεις από ηχοτοπία των Joy Division, των Cure και την μελαγχολία της Lana Del Rey, τα φρενήρη video art παραληρήματα της Άλκιστης Καφετζή και του Εργαστηρίου Οπτικών Τεχνών του Κενού Δικτύου, τους εξπρεσιονιστικούς φωτισμούς του Γιώργου Παπανδρικόπουλου και την ιστοριογραφική ατμόσφαιρα του Σκωτσέζου συνεργάτη του σκηνοθέτη της ταινίας Trainspotting Dany Boyle, σκηνογράφο Κenny Mac Lellan.
Το 2011 “ΟΙ ΔΟΥΛΕΣ” του Ζαν Ζενέ ούρλιαξαν “Να Μην Ζήσουμε σαν Δούλοι” και το πάθος τους για ζωή έγινε μια απελπισμένη κραυγή στις ψυχές των ανθρώπων σε όλη την χώρα. Το 2012 με το έργο “ΠΕΘΑΙΝΩ ΣΑΝ ΧΩΡΑ” του Δ.Δημητριάδη έγινε μια λεπτομερής καταγραφή της κατάρρευσης μιας ολόκληρης κοινωνίας.
Με τις τελευταίες 9 παραστάσεις στην Θεσσαλονίκη (9/10-25/10/2015 – Θέατρο Black Box) και τις 8 παραστάσεις στην Αθήνα (23/11-15/12/2015 – Θέατρο Παραμυθίας) η ΨΥΧΩΣΗ! [4.48 Psychosis] φτάνει στο τέλος της διαδρομής της.
Την περίοδο 2013-2015 με την παράσταση”ΨΥΧΩΣΗ!” το +Ινστιτούτο [Πειραματικών Τεχνών] ανατέμνει το υπαρξιακό αδιέξοδο, την αυτοκαταστροφική οργή και την βία των νέων ανθρώπων σήμερα, εκπέμπει ένα ύστατο σήμα κινδύνου.
Με αυτό τον τρόπο το Ινστιτούτο [Πειραματικών Τεχνών] και οι συντελεστές των παραστάσεων «Οι Δούλες», Ζαν Ζενέ (Νοσότρος 2010) και «Πεθαίνω Σαν Χώρα», Δημήτρης Δημηρτριάδης (Τριανόν 2011) ολοκληρώνουν μια λεπτομερή μελέτη της κρίσης, μια τολμηρή καταβύθιση στην κοινωνική, πολιτική και υπαρξιακή άβυσσο της εποχής μας.
Σκηνοθεσία: Τάσος Σαγρής
Μουσική: Biomass, +Lana Del Rey, The Cure, Joy Division
Video Art: Άλκηστη Καφετζή, Void Optical Art Laboratory
Σκηνικά: Κenny Mac Lellan
Φωτισμοί: Γιώργος Παπανδρικόπουλος
Πρεμιέρα: 9 Οκτωβρίου 2015
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή και Σάββατο στις 23:00 και Κυριακή στις 21:00
Γενική είσοδος: 10€
Διάρκεια παράστασης: 80’
Πληροφορίες – κρατήσεις: 2310829254
Προπώληση Εισιτηρίων: www.viva.gr, Public, Παπασωτηρίου, Seven spots, Ιανός, Reload και στο ταμείο του BlackBox
Ώρες ταμείου: Τετάρτη – Κυριακή 10:30-13:30, 17:30-21:00
Μία και μοναδική παράσταση στο πλαίσιο του 50ου φεστιβάλ των Δημητρίων που διοργανώνει ο Δήμος Θεσσαλονίκης στις 7 Οκτωβρίου 2015 στο BlackBox
Τρία από τα πλέον ξεχωριστά ντουέτα της ελληνικής εναλλακτικής πειραματικής μουσικής σκηνής, οι Silent Move, Sancho 003 και Underwater Chess, συνθέτουν και παρουσιάζουν ζωντανά το soundtrack για ευρωπαϊκές κινηματογραφικές ταινίες της αβαν-γκάρντ του Μεσοπολέμου και του κινήματος Dada. Ποιοι είναι;
Έχοντας επενδύοντας μουσικά το κλασικό “Nosferatu” του Friedrich Murnau το 2009, οι Silent Move διαθέτουν εμπειρία και εξοικείωση με το εγχείρημα, ενώ οι συνθετικές τους καταβολές στον αυτοσχεδιασμό, τον ηλεκτρικό ήχο και τα εφέ δημιουργούν την κατάλληλη ατμόσφαιρα μιας πρότασης εναλλακτικής μουσικής ανάγνωσης σε ταινίες βωβού κινηματογράφου. Το γκρουπ απαρτίζουν οι Γιάννης Παξεβάνης (κιθάρα, loops, tapes) και Βασίλης Τζαβάρας (πιάνο, κιθάρα, loops, tapes).
Με δύο άλμπουμ μεγάλης κριτικής αποδοχής στη δισκογραφία τους και ένα πλούσιο παλμαρέ συναυλιών, οι Sancho 003 είναι το πειραματικό ηλεκτρο-ακουστικό και «σινεματικό» γκρουπ του Φώτη Σιώτα και του Κώστα Παντέλη. Με την τεχνική του λουπαρίσματος, πάνω στην οποία βασίζονται και όλες τους οι συνθέσεις, δημιουργώντας ονειρικά soundscapes με οργιώδη ξεσπάσματα και αιθέριες μελωδίες που αποκτούν ξεχωριστή χροιά, χάρη στη δεσπόζουσα θέση του βιολιού στο σχήμα.
Το μουσικό «καστ» της υπόκρουσης των ταινιών συμπληρώνουν οι Underwater Chess, αποτελούμενοι από τους Πάνο Παπάζογλου και Μιχάλη Βρέττα. Μουσικές εξερευνήσεις με κιθάρα, βιολί και φωνή, ambient πειραματισμοί και αυτοσχεδιασμοί έχουν ως αποτέλεσμα ήχους που κινούνται, σε μια εύθραυστη ισορροπία, ανάμεσα στη μελωδία και σε ιδιαίτερες ηχητικές αναζητήσεις.
Στο ειδικό αφιέρωμα θα προβληθούν ταινίες των Man Ray, Rene Clair, Viking Eggeling, Fernard Leger, Hans Richter.
Η ομάδα CASUALI παρουσιάζει την παράσταση «Mall» της Στέλλας Παπαδημητρίου, σε σκηνοθεσία Στεφανίας Παπαμιχαήλ στο Θέατρο Αυλαία7-8, 14-15, 21-22 Δεκεμβρίου 2015 στις 21:00.
Ένας πόλεμος μόλις τελείωσε. Οι νικητές βρίσκονται προστατευμένοι μέσα σε τεράστια εμπορικά κέντρα. Ο μηχανισμός κινείται με σχέδιο και ασφάλεια. Οχτώ πρόσωπα προσπαθούν να επιβιώσουν χαμογελώντας μέσα σε ένα πλαίσιο εξουσίας όπου τίποτα δεν αμφισβητείται. Ώσπου κάποια στιγμή ένα ερωτηματικό εισβάλλει στο mall και οι ισορροπίες διαταράσσονται. Ποιος είναι αυτός που σπέρνει την αμφιβολία; Ποιος υπενθυμίζει την ύπαρξη των «έξω»; Ποιος είναι αυτός, τελικά, που πρέπει να αποκλειστεί; Μια αλληγορία της σύγχρονης εποχής για τον καταναλωτισμό, τον αποκλεισμό και την αυταπάτη της ασφάλειας.
Η ομάδα CASUALI ξεκίνησε τη δράση της το 2012. Αυτή είναι η τρίτη παραγωγή και γίνεται σε συνεργασία με την εταιρεία «Push your art company». Στην καινούργια δουλειά οι CASUALI αναλαμβάνουν να ανεβάσουν το έργο MALL της Στέλλας Παπαδημητρίου. Πρόκειται για ένα νέο κείμενο, που γράφτηκε σήμερα και αναφέρεται στο σήμερα.
Μια παράσταση βασισμένη στο έργο του Ιβάν Βιριπάγεφ Ψευδαισθήσεις
Για 4 μόνο παραστάσεις, 5-6 & 12-13 Οκτωβρίου 2015, στο BlackBox
Τέσσερις νέοι ηθοποιοί εξιστορούν τις σχέσεις δύο παντρεμένων ζευγαριών. Αναζητούν την αληθινή και αιώνια Αγάπη περνώντας μέσα από αλλεπάλληλες αντιθέσεις. Εκθέτουν την γήινη και γνώριμη σε όλους αγάπη, η οποία καθίσταται τελικά ως ψευδαίσθηση. Τα νήματα μεταξύ αλήθειας και ψέματος, πραγματικότητας και φαντασίας, αμοιβαιότητας και μη εναλλάσσονται στιγμιαία από την τραγωδία στην κωμωδία. Μέσα από το αφηγηματικό αυτό έργο, οι θεατές συνδέουν τα γεγονότα και τις καταστάσεις, ταυτίζονται με τους ηθοποιούς, ανακαλύπτοντας τελικά την δικιά τους αλήθεια.
«Σε μια μεγάλη πολυκατοικία στο ασανσέρ συναντιόντουσαν κάθε μέρα πέντε άνθρωποι. Ποτέ τους δεν αντάλλαξαν ούτε μια λέξη. Μια μέρα όμως κάτι άλλαξε…»
Πως γίνονται φίλοι πέντε άγνωστοι που πηγαίνουν ήσυχα κάθε μέρα στις δουλειές τους; Πως «σπάει ο πάγος» και αρχίζει η δράση που θα αλλάξει για πάντα τις ζωές τους; Πως ένα κοινό ασανσέρ γίνεται χώρος έκφρασης και παιχνιδιού; Πως γεμίζει χρώματα και μουσικές; Μα φυσικά… μέσα από τα παραμύθια!
Παραμύθια που θα διηγηθούν ο ένας στον άλλο, ιστορίες που θα ζωντανέψουν μέσα στο ασανσέρ, θα τους κάνουν να γελάσουν αλλά και να συγκινηθούν, να μάθουν πολλά, να περάσουν όμορφες στιγμές μακριά από την καθημερινότητα και να γίνουν αχώριστοι φίλοι!
Η παράσταση «Παραμύθια στο ασανσέρ», σε συμπαραγωγή με το Μικρό Βορρά μεταφέρεται στη σκηνή του Θεάτρου Αυλαία την θεατρική περίοδο 2015-2016. Το έργο ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Τάσου Ράτζου και μουσική Θοδωρή Παπαδημητρίου.
Πρόκειται για μια σύνθεση από 7 ελληνικά λαϊκά παραμύθια που έχουν παρακολουθήσει περισσότερα από 50.000 παιδιά σε όλη την Ελλάδα. Παραμύθια με καταβολές από διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας, θα πάρουν σάρκα και οστά στο ασανσέρ της πολυκατοικίας και μέσα από τον αλληγορικό τους κόσμο, θα στηθεί ένα σκηνικό παιχνίδι γεμάτο κέφι και φαντασία.
Οι πέντε φίλοι Θα μας μιλήσουν για ‘τον Κάβουρα και το Φίδι’, ‘τον κυρ Λάζαρο και τους Δράκους’, ‘τον Τσιγκούνη και Αχόρταγο’ και ‘Τα’αντερουλάκια’ και μαζί τους θα μάθουμε για τη φιλία και τις ανθρώπινες σχέσεις, τη δικαιοσύνη, την υπερίσχυση του μυαλού έναντι της σωματικής δύναμης, την απληστία, την αντιμετώπιση των φόβων και τα μη αναστρέψιμα λάθη. Διδάγματα που οδηγούν τους ήρωες αλλά και τους μικρούς θεατές στην κατάκτηση αρετών αλλά και στην αυτογνωσία.
Μετά τις επιτυχημένες παραστάσεις της περσινής σεζόν η διεθνής ομάδα Ηippo συνεχίζει για δεύτερη χρονιά να παρουσιάζει το κλασικό παραμύθι Ωραία Κοιμωμένη, σε διασκευή της Καλλιόπης Φύκαρη, στο θέατρο Black Box, κάθε Κυριακή από τις 4 Οκτωβρίου στις 11.30 π.μ.
Περίληψη
“…Τότε κι οι δυο οι βασιλείς, πήρανε προφυλάξεις, έβγαλαν νόμους ειδικούς, προστάγματα, διατάξεις: Από παντού εξαφάνισαν κάθε τύπου μαχαίρι, για να μην πάει να τρυπηθεί της κόρης τους το χέρι. Κατήργησαν με προσοχή τα αιχμηρά σημεία και τα στρογγυλοποίησαν για να χουν ηρεμία, Έτσι την κόρη τους νομίζαν πως θα σώσουν κι από της μοίρας το γραφτό πως θα τηνε γλιτώσουν…”
Η ηρωίδα μας επιθυμεί να ζήσει μια φυσιολογική ζωή, αλλά αυτό δεν είναι δυνατόν. Παρά τους περιορισμούς που τις επιβάλουν και όλες τις προφυλάξεις, τελικά θα τρυπηθεί και θα πέσει σε έναν πολύ βαθύ ύπνο, που φτάνει μέχρι το σήμερα…θα ξυπνήσει άραγε η Κοιμωμένη ή όχι; Η Ωραία Κοιμωμένη² αποτελεί άλλη μια πρωτότυπη ιδέα της ομάδας Hippo που δημιουργεί έναν πλούσιο παραμυθένιο κόσμο με δύο υπερ-ηθοποιούς, οι οποίοι τα κάνουν όλα!
Με τη χρήση τεχνικών σωματικού θεάτρου, χορού και τραγουδιού στήνεται μια πληθωρική παράσταση για παιδιά όλων των ηλικιών. Η ομάδα Hippo προτείνει μια σύγχρονη εκδοχή του κλασικού παραμυθιού με έντονα κωμικά στοιχεία, γρήγορο ρυθμό, συγκίνηση και ανατροπές. H Ωραία Κοιμωμένη² είναι μια ιστορία ενηλικίωσης, που μιλάει στην καρδιά και στο μυαλό όλων των παιδιών. Θέμα της παράστασης είναι η προσωπική ελευθερία και τα όρια της.
Την παράσταση ακολουθεί ένας σχεδιασμός Εκπαιδευτικού Δράματος. Τα παιδιά, μέσα από θεατρικές δραστηριότητες (αυτοσχεδιασμοί, κινητικά και φωνητικά παιχνίδια), συμμετέχουν σε έναν φανταστικό κόσμο, εμπνευσμένο απ’ το θέαμα που παρακολούθησαν. Στόχοι του Δράματος είναι η ανάπτυξη της ικανότητας προφορικής επικοινωνίας, η καλλιέργεια της αισθητικής έκφρασης, η προαγωγή της κριτικής σκέψης και η ευαισθητοποίηση όσον αφορά θέματα όπως οι σχέσεις με τους γονείς, η προσωπική ευθύνη και η έννοια της ελευθερίας.
Πρεμιέρα: 4 Οκτωβρίου 2015 Καθημερινές παραστάσεις για σχολεία
Ημέρα και ώρα παραστάσεων: κάθε Κυριακή στις 11.30
Διάρκεια παράστασης: 50΄
Διάρκεια εκπαιδευτικού δράματος: 15΄
Εισιτήρια: 10€ κανονικό, 8€ (παιδικό, φοιτητικό, ανέργων)
Πληροφορίες – κρατήσεις: 2310829254
Προπώληση Εισιτηρίων: www.viva.gr, Public, Παπασωτηρίου, Seven spots, Ιανός, Reload και στο ταμείο του BlackBox
Ώρες ταμείου: Τετάρτη – Κυριακή 10:30-13:30, 17:30-21:00
«…Η εύρυθμη και πυκνή σκηνοθεσία (Hippo, δηλαδή Αλέξης Ράπτης και Φώτης Δούσος) στηρίζεται στέρεα σε τεχνικές του σωματικού θεάτρου. Οι μεταμορφώσεις των δύο ηθοποιών γίνονται μπροστά στα μάτια των θεατών ως μία “φυσική” θεατρική διαδικασία. Η πολυτοπικότητα δηλώνεται δίχως τη χρήση των εφέ “προσομοίωσης” της πραγματικότητας (ο κορεσμός από τις αμέτρητες προβολές βίντεο “ψυχαναγκαστικού” ρεαλισμού…) αλλά με απλά μέσα-σύμβολα. Τα σκηνικά αντικείμενα και τα κοστούμια (Κατερίνα Χατζοπούλου) λιτά και “ευανάγνωστα”, λειτουργούν συμβολικά και όχι ως στοιχεία ψευδαίσθησης. Από τη θεατρική σκευή ξεχώρισα την υπέροχη μάσκα της Δούκισσας Αμαλίας, κατασκευασμένη από τη Μάρθα Φωκά (σας θυμίζω πως εξίσου καταπληκτικές μάσκες είχε δημιουργήσει για τις παραστάσεις του Κακάλα “Golfo” και “Ερωφίλη”). Η κίνηση (Hippo και Χάρης Πεχλιβανίδης) είναι το κλειδί της επιτυχίας για την παράσταση ενοποιώντας όλα της τα συστατικά.
Τέλος οι δύο ηθοποιοί (Βαλεντίνα Κάντα και Γιώργος Σοφικίτης) υπηρέτησαν γενναιόδωρα τις απαιτητικές μορφοποιήσεις της σκηνοθεσίας ενσαρκώνοντας πλήθος σκηνικών τύπων. Ο Γιώργος Σοφικίτης άριστος εκτελεστής. Η Βαλεντίνα Καντά ικανότατη ηθοποιός, ευφυής διαχειρίστρια των εκφραστικών μέσων της…»
Κατερίνα Διακουμοπούλου, Μακεδονία
«…Με την χρήση τεχνικών του σωματικού θεάτρου, με χορό και τραγούδι πάνω σε πρωτότυπες μουσικές (πρωτότυπες και με τις δύο έννοιες της λέξεις) που υπογράφει η ίδια η ομάδα Hippo και ο Νάσος Πατσίκας, οι Hippos στήσανε μια πολύ “γεμάτη” παράσταση για παιδιά και για μεγάλους όλων των ηλικιών. Είναι σπάνιο το φαινόμενο να διασκεδάζει ένας ενήλικας τόσο πολύ, όσο διασκεδάζει και το παιδί του σε μια παιδική παράσταση. Κι ο λόγος που συμβαίνει αυτό με τις παραστάσεις των Hippo είναι διπλός: αφενός δεν αφήνονται σε ευκολίες και μηχανικά-τεχνικά εφέ και αφετέρου μάς δίνουν την εντύπωση πως όταν ετοιμάζουν μια παράσταση δεν έχουν στο μυαλό τους πως απευθύνονται σε ένα συγκεκριμένο κοινό (π.χ.σε παιδιά), αλλά σε όλους. Το κείμενό της παράστασης, το οποίο υπογράφει η Καλλιόπη Φύκαρη, έχει κωμικά στοιχεία που “κουμπώνουν” διαφορετικά στο κάθε άτομο…»
Ιωάννα Λιούτσια, Εξώστης
Βιογραφικό σημείωμα ομάδας HIPPO
Η ομάδα HIPPO ιδρύθηκε το 2009 και αποτελείται από τους Φώτη Δούσο και Αλέξανδρο Ράπτη. Δραστηριοποιείται στο χώρο του παιδικού θεάτρου και του Εκπαιδευτικού Δράματος και χαρακτηρίζεται από μια “avant-garde” αισθητική που σέβεται τις αναζητήσεις της σύγχρονης παιδαγωγικής επιστήμης.
Έχει επτά παιδικές παραστάσεις στο ενεργητικό της που ανέβηκαν σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Λονδίνο, δύο παραστάσεις για ενήλικες (Chaos.gr, Νέα Υόρκη, 2013, Lie! Lie! Lie!, Αθήνα, 2014), ενώ έχει πραγματοποιήσει θεατροπαιδαγωγικά εργαστήρια για παιδιά και νέους σε Ελλάδα και Η.Π.Α.
Η ομάδα έχει παρουσιάσει δουλειές της σε Ελλάδα και εξωτερικό, σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία, σε θεατρικούς χώρους, σε φεστιβάλ και σε Πανεπιστήμια:
ΕΛΛΑΔΑ
Παιδαγωγικό Τμήμα Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας στα πλαίσια του φεστιβάλ «Χώρος Δράσης» 2011, ΔΗΠΕΘΕ Σερρών, Διεθνές Φεστιβάλ Κουκλοθεάτρου Κιλκίς, Φεστιβάλ Κωμωδίας Ξάνθης, Ονειρούπολη Δράμας. Σε δημοτικά σχολεία σ” ολόκληρη την επικράτεια.
ΚΥΠΡΟΣ
Στο πλαίσιο του φεστιβάλ κατά του σχολικού εκφοβισμού Voice (it)– Λευκωσία, 2013 και σε δημοτικά σχολεία σ” όλη την Κύπρο.
ΕΥΡΩΠΗ
Σε ελληνικά σχολεία σε μεγάλες πόλεις της Αγγλίας, της Ουαλίας, της Γερμανίας και του Λουξεμβούργου.
Η.Π.Α.
Σε ελληνικά σχολεία στις μεγαλύτερες πόλεις της δυτικής και της ανατολικής ακτής (από τη Νέα Υόρκη μέχρι και το Λος Άντζελες).
ΚΑΝΑΔΑΣ
Σε ελληνικά σχολεία του Τορόντο και του Μοντρεάλ.
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ
Σε ελληνικά σχολεία της Μελβούρνης και του Σύδνεϋ.
Επίτευγμα της ομάδας θεωρείται η παρουσίαση της παράστασης Νιάρα στο Πανεπιστήμιο του YALE, ενώπιον φοιτητών του τμήματος νεοελληνικής γλώσσας.
Δελτίο τύπου Με ανοιχτά πανιά στο χρόνο - Τάκης Βούης (56,0 KiB, 138 hits)
Αφίσα Με ανοιχτά πανιά (1,1 MiB, 188 hits)
