Το χριστουγεννιάτικο δέντρο – Ёлка(Yolka)
(Μουσικοψυχολογικό δράμα)
Του Vladimir Ivanovich Rebikov (1866-1920)
Libretto: S.Plaxin
INFO:
27, 28 και 29 Δεκεμβρίου
Έναρξη: 19.00
Χώρος Τέχνης SourLiΒooM (Κλεισούρας 10, 2ος όροφος -στον πεζόδρομο πλησίον της Παναγίας Χαλκαίων)
Πληροφορίες – κρατήσεις: 6944988067
Είσοδος: 10 ευρώ (κανονικό) και 7 ευρώ (παιδικό – φοιτητικό)
Μετάφραση: Βαλέρια Χαριτίδου
Προσαρμογή στα ελληνικά: Γρηγόρης Πυριαλάκος
Σκηνοθεσία: Γρηγόρης Πυριαλάκος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Βαλεντίνα Παρασκευαϊδου
Σκηνικά: Αγγελική Αρναούτογλου, Βαλεντίνα Παρασκευαϊδου
Κοστούμια: SourLiBooM
Φωτισμοί: Jean-Michel Perrenoud
Χειρισμός κονσόλας, διεύθυνση σκηνής: Ελένη Παπαχρήστου
Συμμετέχουν:
Κοριτσάκι: Σμαράγδα Τσαϊρίδου
Μητέρα: Νίκη Λαδά
Πρίγκιπας: Γιάννης Βαρβαρέσος
Κούκλα, Κινέζα: Καλλιόπη Τζιτζίκα
Ξωτικά, Κινέζικος δράκος : Αγγελική Αρναούτογλου, Ελένη Πρασίνη
Παλιάτσοι: Βαλεντίνα Παρασκευαϊδου, Δημήτρης Παπαδόπουλος
Αφήγηση: Ειρήνη Πατσούρου
Συνοδεία πιάνου: Βαλέρια Χαριτίδου
Σύντομο βιογραφικό του συνθέτη
Ο Vladimir Ivanovich Rebikov είναι ένας από τους τελευταίους ρομαντικούς Ρώσους συνθέτες του 20ού αιώνα, αν και τα τελευταία έργα του τον κατατάσσουν ως έναν από τους εξέχοντες ιμπρεσσιονιστές συνθέτες της Ρωσίας. Πιανίστας ο ίδιος, με πρώτη δασκάλα τη μητέρα του, γράφει για πιάνο μινιατούρες, τραγούδια και παιδικούς κύκλους, φανερά επηρεασμένος από τον Τσαϊκόφσκι. Η μουσική του για παιδιά είναι και η πλέον γνωστή, ενώ έγραψε επίσης δύο μπαλέτα και δέκα όπερες, μεταξύ των οποίων γνωστότερη είναι η χριστουγεννιάτικη όπερα Ёлка (Yolka) σε ένα λιμπρέτο του S. Plaxin που βασίστηκε σε ιστορίες των F.Dostoyevsky, H.C.Andersen και H.Hauptman και παρουσιάστηκε το 1903 στη Ρωσία με μεγάλη απήχηση. Οι πειραματισμοί του συνθέτη με καινούριες φόρμες σχετικές με τη μουσική απαγγελία και τη μίμηση, όπως η «μέλο-μίμηση» και η «ρυθμική απαγγελία», βρίσκουν μεγάλη εφαρμογή στο έργο αυτό, προσπαθώντας με τον τρόπο αυτό να θέσει τη μουσική ολοκληρωτικά στην υπηρεσία του δράματος χωρίς, όμως, να αποκλείει το στοιχείο της φαντασίας.
Σημείωμα του Σκηνοθέτη
Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου η γνώση μας γύρω από το μουσικό θέατρο και την όπερα περιορίζεται σε λέξεις όπως Καρμεν, Παβαρότι, Τραβιάτα, Κάλλας, Ντον Τζοβάνι και καμιά δεκαριά ακόμη, ο πειραματισμός στο χώρο είναι κατά την άποψή μου επιταγή. Είναι αλήθεια πως οι πρώτοι που δοκιμάζουν πειραματισμούς σε παγιωμένα είδη ή που καίγονται στην πυρά ή που θεωρούνται trendy και ανατρεπτικοί και γίνονται μόδα. Ο δικός μου στόχος δεν αφορά καθόλου στην αποδοχή ή όχι από τους μυημένους και επαΐοντες στο είδος. Αφορά πρώτα στη δική μου ανάγκη να εκφράζομαι και να δημιουργώ σε παρθένο έδαφος και με προσωπικούς τρόπους και μέσα και μετά, στην ανάγκη μου να το επικοινωνήσω με το μέσο θεατή οποιουδήποτε άλλου σκηνικού θεάματος. Γι’ αυτό και ακροβατώ, ξεφτιασιδώνοντας την όπερα όπως την έχω τραγουδήσει και παρακολουθήσει. Στην αφαιρετική αυτή διαδικασία πιστοί μου σύντροφοι στάθηκαν τα παρακάτω: απλά αλλά λειτουργικά σκηνικά – κοστούμια και φωτισμοί, μικρή (όχι ιταλική) σκηνή με τους ακροατές στα δυο μέτρα απόσταση, μετάφραση στα ελληνικά (όχι γιατί κάποιος βαρέθηκε να γράψει υπότιτλους, αλλά επειδή ήθελα να δώσω την αμεσότητα ενός θεατρικού έργου – για τον ίδιο λόγο λείπει και η σε όλους μας γνωστή περίληψη του έργου που κοσμεί τα ακριβά ιλουστρασιόν προγράμματα των μεγάλων θεάτρων και μεγάρων), νέους καλλιτέχνες με δίψα για δουλειά και πειραματισμό κι όλα αυτά σε ένα έργο άγνωστο, μη καταγεγραμμένο σε δίσκο ή ταινία που, όμως, σημείωνε τεράστια επιτυχία πριν 110 χρόνια. Είναι σχεδόν μαγικό να ξεθάβεις κάτι από το χρονοντούλαπο της τέχνης και να κάνεις την ανάγνωσή του πρώτος εσύ, μετά από τόσα πολλά χρόνια. Το έργο, απλό σε δομή και έννοιες, γνωστό ως ιστορία αλλά φρέσκο κι επίκαιρο σαν να γράφτηκε εχτές, σας περιμένει να το αγκαλιάσετε…κι αυτό και όλα όσα έχει να σας πει ή, καλύτερα, να σας πούμε…